آرشیو تیر ماه 1397

 قطعا پرتره یک شاخه بزرگ در عکاسی است. حرفه ای شدن در این شاخه اصلا کار ساده ای نیست و به تکنیک، خلاقیت و ایجاد رابطه خوب با مدل احتیاج دارد. از کجا شروع کنید؟ با در این مطلب ۱۰ نکته مهم و آموزنده برای شما آماده کرده ایم که می توانید با استفاده از این نکات عکاسی بارداری در آتلیه بارداری خود را در این شاخه شروع کنید.
۱
از نور طبیعی استفاده کنید


وقتی بحث رنگ، تضاد نوری و غلظت رنگی به میان بیاید استفاده از نور طبیعی خیلی مناسب تر است. مخصوصا در زمان عکاسی با دوربین موبایل. از نوری که از پنجره یا لای در می آید استفاده کنید، از نور ملایمی که در بعد از ظهر وجود دارد استفاده کنید و با استفاده از رفلکتور نور را کنترل کنید و با آن بازی کنید.
۲
پس زمینه ای با جزئیات کم پیدا کنید
[عکاسی پرتره]

حواستان به پس زمینه باشد. پس زمینه شما نباید زیاد جلب توجه کند و یا ترکیب بندی عکس شما را بر هم بزند. سعی کنید قبل از شروع عکاسی تصوری از پس زمینه در ذهن خود داشته باشید تا بتوانید هنگام عکاسی بهتر عمل کنید و پس زمینه بهتری داشته باشید.
۳
با فضای اطراف مدل بازی کنید
[عکاسی پرتره]

کمی در اطراف مدل خود فضا بگذارید. این کار باعث می شود پرتره شما ظاهر جذاب تری داشته باشد و به چشمان بیننده فضایی برای استراحت می دهد.
۴
مدل خود را راحت بگذارید و اجازه دهید حرکت داشته باشد
[عکاسی پرتره]

موقعیتی راحت و طبیعی با مدل داشته باشید. اگر مدل شما احساس راحتی ندارد به او چیزی دهید تا با آن سرگرم باشد. همیشه با او صحبت کنید، راحت باشید و بگذارید کمی زمان بگذرد تا شرایط بهتر شود.
۵
از قانون یک سوم اضافه کنید
[عکاسی پرتره]

به کمک دو خط فرضی عمودی و افقی کادر را از هر طرف به سه قسمت مساوی تقسیم کنید. سعی کنید سوژه را بر روی یکی از این خطوط قرار دهید. شما می توانید برای گردش چشم بیننده در کادر سوژه ای دیگر را در سمت مقابل سوژه روی یکی از این خطوط یا نقاط برخورد آن ها قرار دهید.
۶
بر روی چشم فوکوس کنید
[عکاسی پرتره]

بینندگان عکس های شما به صورت غریزی به دنبال چشمان مدل می گردند. سعی کنید در عکس چشم مدل واضح و در فوکوس کامل باشد. جزئیات دیگر صورت می توانند کم تر به چشم بیایند و یا حتی تحت تاثیر عمق میدان کم، محو باشند.
۷
اما سوژه را مجبور نکنید به دوربین نگاه کند
[عکاسی پرتره]

اگر سوژه شما عادت دارد به سمتی غیر از لنز دوربین شما نگاه کند، با این شیوه کار کنید. نه تنها مشکلی پیش نمی آید بلکه به این صورت می توانید پرتره های بسیار زیبایی بگیرید.
۸
در کادربندی خلاقیت به خرج دهید
[عکاسی پرتره]

بدیهی است که قسمت قابل توجه یک پرتره صورت یک شخص است. سعی کنید به طرز قرار گرفتن سوژه دقت کنید. همچنین می توانید از آینه هم در عکس استفاده کنید. در ترکیب بندی این عکس ها خلاقیت داشته باشید تا بتوانید پرتره هایی به یاد ماندنی بگیرید.
۹
با نور و سایه بازی کنید
[عکاسی پرتره]

با روشن کردن قسمت های خاصی از سوژه به عکس هیجان بیشتری بدهید. بدین منظور ابتدا با سبک کیاروسکورو بیشتر آشنا شوید. کیاروسکورو اسم سبکی از هنر است که در طول دوران رنسانس بسیار محبوب شد. همانطور که منشأ اسم نشان می دهد، این یک روش نقاشی است که گویای حس تابیدن یک نور بسیار جهت دار (هدایت شده) بر روی سوژه است.
۱۰
با عکاسی از زوایای مختلف به نگاه بیننده جهت بدهید
[عکاسی پرتره]

زاویه عکاسی را تغییر دهید، از بالای سوژه رو به پایین، یا برعکس، از پایین سوژه و به سمت بالا عکس بگیرید. خواهید دید که مفهومی که عکس می رساند کاملا تغییر می کند. زوایای مختلف را امتحان کنید و نتیجه عکس ها را با هم مقایسه کنید. برای اینکه با جنبه روانشناسی این زوایا بیشتر آشنا شوید، «این مطلب» را مطالعه نمایید.

منبع:

لنزک

 نقطه، خط و سطح از ابتدایی ترین عناصر تشکیل تصویرند. عناصری که پیش از اینکه هویت مشخصی داشته باشند، هدایتگر چشم بیننده هستند. در این مطلب خطوط را موضوع قرار داده ایم و سعی شده است کمتر از کلمات استفاده گردد و بیشتر از عکس ها برای بیان قدرت بی بدیل این عنصر بصری استفاده کنیم.

خطوط بر سه قسم هستند:

    خط صاف
    خط منحنی
    خط شکسته

خطوط صاف افقی


معمولا این خطوط به صورتی که در تصاویر افقی و در امتداد طول تصویر قرار بگیرند نشانگر آرامش و ثبات هستند. این خطوط می توانند دارای مرز قاطع یا مرز تدریجی باشند.
[خطوط در عکاسی کودک در آتلیه کودک]
خطوط صاف عمودی

اساسا این نوع خطوط بیانگر ارتفاع و بلندی و در مواردی بیانگر سد و ستون بودن است. در مجموع استفاده از خطوط صاف عمودی در عکاسی سخت است و در مستطیل های عمودی سخت تر.
[خطوط در عکاسی]

همچنین این خطوط میتوانند  متعدد و در جهات مختلف باشند.
[خطوط در عکاسی]
خطوط منحنی

معمولا این خطوط نیز به واسطه ی نرمی ذاتی حرکت خود حس بدی را منتقل نمی کنند و بیانگر نرمی و لطافت اند . اما هرگز آن سکونی که در خطوط صاف افقی دیده می شود در آن ها دیده نمی شود.
[خطوط در عکاسی] [خطوط در عکاسی]
خطوط شکسته

تعریف خطوط شکسته را در تصاویر مرتبط میتوانید ببینید. خطوطی که در نقطه تغییر جهت دارای زاویه شکسته باشند.

این خطوط معمولا بیانگر نوعی سختی و زبری هستند. (لبه ی اره را به یاد بیاورید)
[خطوط در عکاسی] [خطوط در عکاسی]

خطوط مورد استفاده در عکس می توانند منقطع باشند و اثر گزاری خود را از همین خصلت بگیرند:
[خطوط در عکاسی]

خطوط می توانند هدایتگر چشم به یک سمت و یا نشان دهنده ی پرسپیکتیو  و عمق باشند:
[خطوط در عکاسی]

خطوط می توانند حاصل تکرار نقطه ها باشند:
[خطوط در عکاسی]

تکرار خطوط بافت یا تکستچر را ایجاد می کنند:
[خطوط در عکاسی] [خطوط در عکاسی]

خطوط می توانند فضای شما را به قطعات کوچکتری تقسیم کنند:
[خطوط در عکاسی]

گاهی خطوط می خواهند فضای منفی و نا مطلوب کادر شما را به خوبی پر کنند:
[خطوط در عکاسی]

خطوط می توانند به عنوان یک محصور کننده در تصویر دیده شوند:
[خطوط در عکاسی]

خطوط می توانند حال شما را بهتر کنند!
[خطوط در عکاسی]

در نهایت خطوط دارای صد ها ویژگی دیگر هستند که شما می توانید از آن ها به شکل مطلوبی بهره بگیرید.

عکس ها و مقاله از محمدرضا معصومی (اینستاگرام)

منبع:

لنزک

 ترکیب بندی در فرمت مربعی روند متفاوتی با یک کادر مستطیلی دارد. مزیت درک این که چرا چنین است این است که شما می توانید از درس های آموخته شده برای بهبود ترکیب بندی تصاویر خود در هر نسبت ابعادی استفاده کنید. حتی اگر هیچ وقت قصد ندارید از آن به طور جدی استفاده کنید، بازی کردن با فرمت مربعی تنها به این دلیل ارزشش را دارد. بیایید در این مطلب نگاهی به برخی از این عوامل بیاندازیم. عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد
تعادل

مربع یک شکل کاملا متعادل است، و طول تمام اضلاع آن برابر می باشد. استفاده از فرمت مربعی چشم را به حرکت دایره ای در کادر تشویق می کند. این با کادر مستطیلی متفاوت است، که در آن چشم به حرکت از یک سمت به سمت دیگر (در فرمت منظره) یا به بالا و پایین (در فرمت پرتره) تشویق می شود. عوامل زیادی وجود دارند که بر حرکت چشم در یک عکس تاثیر می گذارند، از جمله استفاده از خط، بافت، رنگ، فوکوس انتخابی و فضای منفی. اما شکل کادر عامل اصلی است.

در این منظره که در نسبت ابعاد ۳:۲ دوربین ۳۵mm من ترکیب بندی شده است، چشم به دلیل شکل کادر و خطوط افقی به حرکت از یک سمت به سمت دیگر تشویق می شود:
[عکاسی با فرمت مربعی]

در این عکس با فرمت مربعی، چشم به حرکت در کادر به صورت دایره ای تشویق می شود:
[عکاسی با فرمت مربعی]
۲
فضا

فضای منفی، عبارت مورد استفاده برای توصیف فضای خالی در یک تصویر در اطراف سوژه است. ترکیب بندی اغلب با نزدیک تر شدن به سوژه بهبود می یابد. اما گاهی اوقات شما می توانید فضا ایجاد کنید یا با گنجاندن فضای منفی در اطراف سوژه بر شکل آن تاکید کنید. در کادر مستطیلی، انجام این کار می تواند دشوار باشد چون به مقدار زیادی فضای خالی منجر می شود. اما در فرمت مربعی می تواند بسیار موثر باشد.

این عکسی است که من از یک مارمولک در نسبت ابعاد ۳:۲ گرفتم:
[عکاسی با فرمت مربعی]

و این همان عکس است که به یک مربع کراپ شده است:
[عکاسی با فرمت مربعی]

شما کدام یک را ترجیح می دهید؟ هیچ پاسخ درستی وجود ندارد – این مسئله کاملا سلیقه ای است. اما جالب است که چگونه پویایی تصویر تنها با یک کراپ تغییر می کند.
۳
سادگی

فرمت مربعی از یک رویکرد ساده استفاده می کند. در فرمت مربعی فضای کمتری نسبت به کادر مستطیلی وجود دارد، بنابراین ساده سازی ترکیب بندی ضروری است.

ایجاد یک ترکیب بندی ساده اغلب بسیار سخت تر از آن است که به نظر می رسد. اما کار بسیار مفیدی است. برای این که عکس های شما تاثیرگذار باشند، باید تا حد امکان حواس پرتی ها را حذف کنید. فوکوس باید بر روی سوژه شما باشد. اگر المان های دیگری در کادر وجود دارند که نگاه بیننده را از سوژه دور می کنند، این می تواند از قدرت تصویر بکاهد.

ترکیب بندی این تصویر بسیار ساده است:
[عکاسی با فرمت مربعی]
۴
شکل

چند شکل را می توانید در تصویر زیر ببینید؟ در این عکس ها دایره، مربع، لوزی، مستطیل و مثلث وجود دارد. فرمت مربعی در این سبک ترکیب بندی مورد استفاده قرار می گیرد. من فکر می کنم دلیل آن این است که مربع خودش چنان شکل قدرتمندی است که بر اَشکال دیگری که درون آن وجود دارد تاکید می کند. ایده های تعادل و سادگی نیز به این مسئله مرتبط هستند. ساده سازی ترکیب بندی بر شکل، و همچنین قرار دادن اَشکال در داخل یک کادر مربعی تاکید می کند. تبدیل عکس به سیاه و سفید بر آنها تاکید بیشتری می کند.
[عکاسی با فرمت مربعی]
۵
ترکیب بندی مرکزی

در فرمت مربعی شما اغلب می توانید برای به دست آوردن یک ترکیب بندی موثر، سوژه را در مرکز کادر قرار دهید. به طور کلی، بسیاری از عکاسان برای به دست آوردن یک ترکیب بندی جالب تر، معمولا سوژه را در مرکز قرار نمی دهند، اما در ترکیب بندی مربعی این کار جواب می دهد.

زمانی که تصویر ساده است، این مسئله حتی بیشتر صدق می کند. هرچه حواس پرتی های کمتری در کادر وجود داشته باشد، یک ترکیب بندی مرکزی موثرتر می شود. اگر سوژه یک شکل قوی دارد، فضای خالی در اطراف آن بر شکل تاکید می کند. و فرمت مربعی یک کادر عالی و متعال ارائه می دهد:
[عکاسی با فرمت مربعی]
۶
سیاه و سفید

اگر رنگ را حذف کنید چه چیزی باقی می ماند؟ تصویری که برای تاثیرگذاری به کنتراست تُن ها وابسته است و بر المان های بصری مانند خط، بافت و شکل تاکید می کند. به نظر می رسد که فرمت مربعی و سیاه و سفید برای یکدیگر ساخته شده اند، که شاید محبوبیت آن در بین عکاسان فاین آرت را توضیح دهد.

نگاهی دوباره به عکس های این مقاله بیاندازید. آیا تصاویر رنگی را ترجیح می دهید یا تصاویر تک رنگ؟ پاسخ ممکن است ایده ای برای پروژه های عکاسی آینده به شما بدهد.
سخن آخر: لذت ببرید

شما چه با قصد استفاده از فرمت مربعی عکاسی کنید، و چه به سراغ تصاویر قدیمی بروید تا ببینید آیا می توان آنها را با کراپ کردن به یک کادر مربعی بهبود بخشید، مهم ترین چیز این است که از روند این کار لذت ببرید. از چالش دست یافتن به فرمت مربعی و پیامدهای آن برای ترکیب بندی بهره مند شوید. آن را خیلی جدی نگیرید. شما تصاویر زیبایی ایجاد خواهید کرد و درس هایی که در این مسیر در مورد ترکیب بندی یاد می گیرید، به شما کمک خواهد کرد تا در آینده تصاویر بهتری ایجاد کنید.

نویسنده: اندرو گیبسون (Andrew S. Gibson)

منبع:

لنزک

 شاید مهم ترین تغییری که می توانید برای بهبود عکاسی خود ایجاد کنید، تغییر زمان روز عکاسی است. به همین سادگی! همه عکس های گرفته شده در وسط روز مشکلاتی دارند که اگر شما نزدیک طلوع یا غروب آفتاب عکاسی کنید، قابل اجتناب اند. به نظر می رسد که همه عکاسان توافق نظر دارند که حول و حوش طلوع و غروب آفتاب بهترین زمان برای عکاسی است. در واقع، بسیاری از عکاسان تا آنجا پیش می روند که دوربین های خود را در طول ساعات بین ۹ صبح تا ۵ بعد از ظهر کنار می گذارند. در این مطلب لنزک با ما همراه شوید تا بگوییم چرا عکاسی در طلوع و غروب آفتاب به شما کمک خواهد کرد تا عکس های بهتری بگیرید.

بیدار شدن در هنگام سپیده دم، یا کار کردن بعد از غروب آفتاب، معمولا راحت نیست. بیدار شدن قبل از طلوع آفتاب سخت است، به خصوص در تابستان که خورشید زود طلوع می کند. اما اگر می خواهید سطح کیفی عکاسی خود را ارتقاء دهید، باید این کار را انجام دهید.

شما احتمالا همه اینها را قبلا شنیده اید، اما در این مقاله من علت آن را توضیح خواهم داد، و برخی از دلایل این که چرا طلوع و غروب آفتاب می توانند به شما کمک کنند تا عکس های بهتری بگیرید را به شما نشان می دهم.
[عکاسی در طلوع و غروب آفتاب]
دلیل #۱: از کنتراست شدید اجتناب کنید

نور روشن خورشید در هنگام ظهر، سایه های شدیدی در عکاسی شما ایجاد می کند. تقریبا هر شیء در دید شما سایه های سخت و زننده ایجاد خواهد کرد. بدیهی است که اجسام بزرگ مانند درختان و ساختمان ها چنین سایه هایی ایجاد می کنند، اما مشکل فقط اینها نیستند. به عنوان مثال، هنگام عکاسی از یک شخص، شما احتمالا با سایه های شدید در چهره او مواجه می شوید. حتی چیزی به کوچکی چمن یا برگ نیز سایه های سیاه ناخوشایندی در تصاویر شما به جای می گذارد.

عکاسی در نزدیک طلوع یا غروب آفتاب این مشکل را برطرف می کند. در این زمان ها، اشعه های خورشید از یک زاویه افقی تر می تابند، که به این معنی است که اشعه ها قبل از رسیدن به شما باید از میان مقدار بسیار بیشتری از جو زمین بگذرند. این امر باعث می شود که نور بیشتر پخش شود.

علاوه بر این، درست قبل از طلوع و بعد از غروب آفتاب هیچ اشعه مستقیمی وجود ندارد. در این زمان ها شما تنها با اشعه های غیر مستقیم خورشید سر و کار دارید، و مشکلی با سایه های شدید نخواهید داشت.
[عکاسی در طلوع و غروب آفتاب]
دلیل #۲: تُن ها را در محدوده دینامیکی دوربین خود نگه دارید

در تمام عکاسی های فضای باز شما باید با این مشکل که آسمان همیشه روشن تر از پیش زمینه است، مقابله کنید. گاهی اوقات خیلی خیلی روشن تر است. اگر شما بر اساس روشن ترین بخش دید دوربین خود، که همیشه آسمان است نورسنجی کنید، سایه ها در تصویر شما سیاه خالص خواهند شد. برعکس، اگر بر اساس پیش زمینه یا سایه ها در دید دوربین خود نورسنجی کنید، بخش های روشن تر تصویر شما زیاد نوردهی یا حتی سفید خالص خواهند شد.

برای تصاویر گرفته شده در وسط روز، این مشکل می تواند تشدید شود. این زمانی است که آسمان در روشن ترین حالت خود است. اگر پیش زمینه شما زیاد روشن نباشد، شما با این مشکل که صحنه فراتر از محدوده دینامیکی دوربین شماست، مواجه می شوید.

هنگام عکاسی از طلوع یا غروب آفتاب، آسمان به اندازه وقتی که خورشید در بالا قرار دارد، روشن نیست. این امر محدوده دینامیکی که دوربین شما باید ثبت کند را کاهش می دهد، بنابراین ممکن است کل صحنه را با جزئیات کامل ثبت کند.
[عکاسی در طلوع و غروب آفتاب]
دلیل #۳: از عادت جلوگیری کنید

اگر می خواهید تصاویر شما برجسته و منحصر به فرد باشند، باید کاری متفاوت انجام دهید. عکاسی در طلوع و غروب آفتاب تا حدی می تواند این چیز متفاوت را به شما بدهد.

اکثر افراد به دیدن جهان آنطور که در وسط روز هست عادت دارند، آنها به دیدن آن در طلوع و غروب آفتاب عادت ندارند. یک روز معمولی ۱۰ ساعت روشنایی روز دارد، اما طلوع و غروب آفتاب تنها مدت کمی طول می کشند. به علاوه، افراد اغلب آنها را به طور کامل نادیده می گیرند. افراد معمولا در هنگام سپیده دم خواب هستند، یا اگر نباشند، در حال آماده شدن برای کارند و به آسمان توجه نمی کنند.

با عکاسی در طلوع و غروب آفتاب، شما دارید به بینندگان خود چیزی را نشان می دهید که همیشه نمی بینند. این کار از عادت جلوگیری کرده و تصاویر شما را برای بینندگان جالب تر می کند.
[عکاسی در طلوع و غروب آفتاب]
دلیل #۴: آسمان را در پر انرژی ترین حالت آن ثبت کنید

افراد اغلب به نقاط دیدنی می روند تا طلوع یا غروب آفتاب را تماشا کنند. دلیلی برای این کار وجود دارد: چون اینها زمان هایی هستند که آسمان در چشمگیرترین حالت ممکن است. به عنوان یک عکاس، این آسمان است که شما می خواهید ثبت کنید.

آسمان ها در طلوع و غروب آفتاب پر از رنگ هستند. رنگ نارنجی خورشید با آبی آسمان ترکیب می شود و رنگ های جالبی ایجاد می کند. هنگامی که ابر نیز در تصویر باشد، انواع رنگ های مختلف می تواند به وجود آید. در مقابل، در وسط روز، آسمان آبی است (اگر خوش شانس باشید، وگرنه خاکستری است). با عکاسی در طلوع و غروب آفتاب، شما می توانید آن رنگ ها را در تصویر خود ثبت کنید. برای اطمینان از این که دارید رنگ ها را در پر انرژی ترین حالت خود ثبت می کنید، دوربین خود را برای نورسنجی آسمان تنظیم کرده و سپس کمی کمتر نوردهی کنید.
[عکاسی در طلوع و غروب آفتاب]
نتیجه گیری

امیدوارم این مقاله مزایای عکاسی در حول و حوش طلوع و غروب آفتاب را به خوبی توضیح داده باشد. این چیزی است – و احتمالا تنها چیز – که من می توانم تضمین کنم عکاسی شما را بهبود خواهد بخشید. اما یک نکته نهایی که به شما کمک می کند مزیت آن را به حداکثر برسانید، این است که نباید در طلوع آفتاب به محل مورد نظر خود برسید یا در هنگام غروب آفتاب آنجا را ترک کنید. در عوض، حدود ۴۵ دقیقه قبل از طلوع آفتاب آنجا باشید و حداقل مدتی بعد از غروب آفتاب آنجا بمانید. این مواقع که آسمان روشن، اما خورشید پایین تر از خط افق است، گاهی اوقات به تصاویر چشمگیرتری نسبت به خود طلوع/ غروب منجر می شود. من اغلب افرادی را دیده ام که وقتی خورشید در افق محو می شود وسایل خود را جمع می کنند، فقط برای این که چشمگیرترین رنگ های روز را از دست بدهند.

همچنین شما را تشویق می کنم تا اهمیت عکاسی بارداری در آتلیه بارداری در این زمان ها برای خودتان را بررسی کنید. دفعه بعدی که در وب سایت به اشتراک گذاری عکس مورد علاقه خود بودید، از میان عکس های خود به عکس هایی که بیشترین لایک را دارند نگاه کنید. یک یادداشت سریع در مورد این که چند تا از آنها در طلوع یا غروب آفتاب گرفته شدند، بردارید. شرط می بندم که خیلی از آنها در لیست شما خواهند بود.

بنابراین اگر می خواهید عکس های چشمگیرتر و جالب تری بگیرید، آنها را در هنگام طلوع یا غروب آفتاب ثبت کنید. خبر خوب این است که این کار هیچ هزینه ای برای شما ندارد. نیازی نیست که هیچ تجهیزات خاصی بخرید. با این حال این تغییر بیشتر از هر دوربین یا لنز جدیدی در عکس های شما تفاوت ایجاد خواهد کرد.

نویسنده: جیم همل (Jim Hamel)

منبع:

لنزک

 در این مقاله کوتاه، عکاس علاقه مند به عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد از ستاره ها کریستین هویبرگ، در مورد تجهیزات عکاسی در شب توصیه هایی کرده است که از شما عزیزان برای مطالعه آن دعوت می کنیم.

چیزهای زیادی می توان در مورد تجهیزات دوربین ضروری برای عکاسی در شب گفت، اما در این مقاله، من می خواهم به تجهیزات مورد نیاز برای ثبت تصاویری که ترجیح می دهم، نگاهی بیاندازم. عکاسانی که تکنیک های سخت تر مانند رد ستارگان و عکاسی فضایی عمیق را اجرا می کنند، احتمالا یک یا دو مورد به این لیست اضافه می کنند.

به این ترتیب، من به شدت استفاده از تجهیزات ذکر شده در این مقاله را توصیه می کنم. من معتقدم که ثبت تصاویر عالی از آسمان شب بدون (اکثر) آنها برای شما دشوار خواهد بود.
دوربین…

دوربین مهم ترین ابزار شما به عنوان یک عکاس است. از آنجا که ارتقاء دوربین پرهزینه است، المان های مشخصی وجود دارند که اگر می خواهید عکس های شبانه بهتری بگیرید، باید آنها را در نظر بگیرید.

از آنجا که شما در شب با نور کم سر و کار دارید، به استفاده از یک ایزوی بالا برای ثبت ستاره های زیبا و جزئیات در منظره اطراف خود نیاز دارید. متاسفانه، دوربین های سطح مبتدی معمولا در مقادیر ایزوی بالاتر به خوبی عمل نمی کنند. در یک مقدار کمتر مانند ایزو ۸۰۰، آنها کم کم مقدار قابل توجهی نویز نشان می دهند. راه حل هایی مانند تکنیک میانه برای این مشکل وجود دارد، اما من قصد ندارم در این مقاله به آن بپردازم.
لنز واید با دیافراگم باز

علاوه بر خود دوربین، شما به یک لنز نیز برای ثبت تصویر نیاز دارید. لنزهای بسیار مختلفی در بازار موجود است، اما برای به دست آوردن بهترین تصاویر ممکن در طول شب، مطمئن شوید که لنزی با حداکثر دیافراگم انتخاب کنید. این بدین معنی است که می توانید از یک دیافراگم باز مانند f/2.8 استفاده کنید (که اجازه ورود نور بیشتری را به شما می دهد).

اگرچه این مسئله به سلیقه (ترجیح) شخصی شما بستگی دارد، اما من متوجه شدم که لنزهای واید بهترین نتایج را برای عکاسی در شب به شما می دهند. جایی بین ۱۴-۲۴mm معمولا از همه بهتر است.
سه پایه

سومین مورد از گران ترین ابزارها، سه پایه است. از آنجا که شما با سرعت شاترهای ۳۰-۱۵ ثانیه ای یا حتی چند دقیقه ای کار می کنید، اگر دارید یک رد ستارگان ایجاد می کنید، باید دوربین خود را در آن مدت ثابت و بی حرکت نگه دارید. بدون سه پایه این کار سخت است.

نیازی نیست محکم ترین سه پایه موجود را بخرید، مگر این که قصد داشته باشید در شرایط سخت تر عکاسی کنید. با این حال، من هنوز هم توصیه می کنم سه پایه ای را انتخاب کنید که تا حدودی محکم باشد و مدتی دوام بیاورد. سه پایه های ارزان قیمت معمولا راحت تر می شکنند، و در دراز مدت، بیشتر از یک سه پایه با کیفیت تر برای شما هزینه خواهند داشت.
ریموت شاتر
[ریموت کنترل شاتر]

اگر قصد دارید از رد ستارگان عکاسی کنید یا نوردهی های طولانی تر از ۳۰ ثانیه انجام دهید (یعنی از مُد Bulb استفاده کنید)، یک ریموت کنترل شاتر مورد نیاز است. نیازی نیست که پول زیادی برای آن خرج کنید، یک ریموت ساده هم این کار را برای شما انجام خواهد داد. با این حال، من ترجیح می دهم از ریموتی استفاده کنم که یک صفحه LCD کوچک داشته باشد که زمان نوردهی شما را نشان داده و به شما اجازه دهد دکمه ریموت را قفل کنید.

هنگام کار با نوردهی های کوتاه تر از ۳۰ ثانیه ریموت کنترل ضروری نیست. در این موارد، به سادگی می توانید از یک تایمر ۲ ثانیه ای استفاده کنید.
فیلتر شب طبیعی
[فیلتر شب طبیعی]

آخرین ابزاری که من هنگام عکاسی شبانه در کیفم نگه می دارم، یک فیلتر است که در چند ماه اخیر به آن علاقه مند شده ام – به خصوص هنگام عکاسی در مناطق دارای آلودگی نوری.

فیلتر شب طبیعی (من از NiSi استفاده می کنم اما برندهای دیگر مانند LEE نیز محصولات مشابهی دارند) برای کاهش میزان آلودگی نوری ساخته شده و یک تصویر واضح به شما می دهد. بله، این مورد را می توان به راحتی در پس پردازش اصلاح کرد، اما من متوجه شدم که هرچه آلودگی نوری بیشتری وجود داشته باشد، فیلتر بهتر عمل می کند.
سایر ابزارهای غیر مرتبط با دوربین

علاوه بر ابزارهای ذکر شده در بالا، چند مورد دیگر وجود دارد که من در هنگام عکاسی شبانه، خانه را بدون آنها ترک نمی کنم. اگرچه همه آنها همراه با دوربین مورد استفاده قرار نمی گیرند و تاثیر مستقیمی بر خود تصویر ندارند، اما برای گرفتن عکس ضروری هستند:

    لباس اضافی
    چراغ قوه قوی
    باتری های اضافی برای دوربینتان (اگر هوا سرد است، یک باتری در جیب داخلی ژاکت خود بگذارید).
    اپلیکیشن PhotoPills – یک ابزار عالی برای برنامه ریزی جلسات عکاسی شبانه شما

نویسنده: کریستین هویبرگ (Christian Hoiberg)

منبع:

لنزک

 هنگامی که شما سفر عکاسی کودک در آتلیه کودک خود را شروع کردید، احتمالا خیلی زود با قانون معروف یک سوم مواجه شدید. این قانون راهنمای فوق العاده ای برای نحوه دستیابی به یک ترکیب بندی متعادل و از لحاظ بصری مطلوب است، به همین دلیل اکثر عکاسان از آن استفاده می کنند – از تصاویر سرمقاله روزنامه ها گرفته تا عکس های اکشن و پرتره ها. همچنین راه بسیار امنی برای گرفتن عکس است. با این حال، یک ترکیب بندی مرکزی شیوه جذابی برای جلب توجه بیننده دارد که در این مقاله به آن خواهیم پرداخت.

عکاسی اساسا چیزی جز کنار زدن محدودیت ها و جلب توجه نیست. و یک تصویر ترکیب بندی شده در مرکز تصویری است که قطعا مورد توجه قرار می گیرد گرچه همیشه لزوما برای دلایل درست و مناسب نیست.

اگر یک دوربین به کسی که با عکاسی آشنا نیست بدهید، می بینید که آنها معمولا سوژه را درست در مرکز عکس خود قرار می دهند. جالب است که این تقریبا موقعیت پیش فرض ماست. اما به مرور زمان ما یاد می گیریم که بر اساس قوانین» ترکیب بندی کنیم و آن وقت یک ترکیب بندی مرکزی اشتباه» می شود.
[ترکیب بندی مرکزی]

یک نمونه واضح از قانون یک سوم

اما چرا اینطور است که یک سبک ترکیب بندی یکسان می تواند گاهی اوقات بسیار آماتوروار و ناشیانه، و بعضی مواقع دیگر بسیار چشمگیر و جذاب به نظر برسد؟ بیایید نگاهی دقیق تر به برخی از چالش ها و مزایای شکستن تمام قوانین و دادن یک ترکیب بندی مرکزی به یک عکس بیاندازیم.
[ترکیب بندی مرکزی]
استفاده از تقارن

یکی از قوی ترین دلایل استفاده از تصاویر ترکیب بندی شده در مرکز، مبالغه (اغراق) یا استفاده از تقارن در یک محیط است. تقارن زمانی است که هر دو طرف یک تصویر مانند عکس یکدیگر در آینه به نظر برسند یا حداقل بسیار شبیه هم باشند.
[ترکیب بندی مرکزی]

انسان به طور طبیعی به سمت الگوها جذب می شود و هنر عکاسی راهی برای ثبت یا نمایش یک الگو است. نشان دادن تقارن، هنگام انتخاب زاویه دوربینتان به توجه بیشتری نیاز دارد، به طوری که المان های مختلف تصویر به عنوان یک المان واحد با هم عمل کنند.

یک نکته در مورد استفاده از تقارن در عکس ها این است که به سرعت یک سبک بسیار متفاوت ایجاد می کند. فیلمساز وس اندرسون برای استفاده از عکس های ترکیب بندی شده در مرکز، با زاویه باز (واید)، و متقارن معروف است. این یک چاشنی متمایز است که فیلم های او را فورا قابل تشخیص کرده و به آنها جذابیتی می بخشد که مخاطبانش دوست دارند.
شانه های راست

یک راه جالب برای استفاده از ترکیب بندی مرکزی در تصاویرتان این است که می توانید به راحتی پرتره هایی بگیرید که در آنها شانه های سوژه راست هستند به عبارت دیگر، بدن آنها مستقیما رو به دوربین قرار دارد.
[ترکیب بندی مرکزی]

مدل مستقیما رو به دوربین قرار دارد، اما حواس پرت کننده نیست چون با ترکیب بندی مرکزی و خطوط عمودی درختان همخوانی دارد.

به طور معمول، یک مدل می تواند بدن خود را کمی بچرخاند یا یک شانه را بیاندازد (رها کند) تا در تصویر بهتر ظاهر شود. از آنجا که تصاویر ترکیب بندی شده در مرکز، خطوط را به طور محسوس تشدید می کنند، مدل شما می تواند کاملا رو به دوربین باشد بدون این که از کیفیت تصویر بکاهد.
خطوط

تصاویر ترکیب بندی شده در مرکز از مزیت داشتن خطوط قوی بهره مند می باشند. این خطوط می توانند خطوط افقی، عمودی، یا هدایتگر قوی باشند که به سمت مرکز تصویر کشیده می شوند.

شناسایی خطوط طبیعی در یک محیط و استفاده از آنها به نفع خودتان برای اینکه عکس دارای ترکیب بندی مرکزی شما ناخودآگاه آماتوروار به نظر نرسد، مهم است.
[ترکیب بندی مرکزی]

فانوس در مرکز تصویر است، اما خطوط پله ها افقی نیستند. در نتیجه، تصویر نامتعادل به نظر می رسد.
[ترکیب بندی مرکزی]

فانوس هنوز هم در مرکز تصویر است، اما این بار خطوط افقی هستند و از سبک عکس حمایت می کنند، به جای این که از کیفیت آن بکاهند.

توجه به خطوط تنها برای یک ترکیب بندی مرکزی مهم نیست. به طور کلی، این قانون خوبی در عکاسی است که مطمئن شوید خطوطی که در واقعیت افقی هستند، در تصاویر شما نیز افقی باشند.
کمی مینیمالیسم

تصویر ترکیب بندی شده در مرکز ساده، تمیز و واضح است. سوژه شما نقطه تمرکز منحصر به فرد در عکس است. پس زمینه های به هم ریخته یا پیش زمینه های حواس پرت کننده اغلب ممکن است به تصویر شما آسیب بزنند.
[ترکیب بندی مرکزی]

با یک دیافراگم باز، پس زمینه به بوکه خارج از فوکوس نرم تبدیل شده، و هر گونه جزئیات حواس پرت کننده حذف می شود.

استفاده از یک دیافراگم باز برای رسیدن به یک عمق میدان باریک، تاثیر زیادی در حذف جزئیات غیر ضروری یک تصویر دارد. تبدیل پس زمینه به یک بوکه نرم و خامه ای، توجه بصری بیشتری را به سمت سوژه شما جلب می کند.
[ترکیب بندی مرکزی]

این عکس پس زمینه شلوغ و حواس پرت کننده را نشان می دهد که در تصویر قبل با استفاده از دیافراگم باز به طور موثر حذف شده است.
امتحان کردن سوژه های مختلف

یک ترکیب بندی مرکزی فقط برای عکس های پرتره نیست. شما می توانید آن را در عکاسی از طبیعت، عکاسی از ماشین، عکس های دارای جزئیات دقیق یا هر جا که دلخواه شماست، امتحان کنید. در مورد همه آنها از قوانین یکسان استفاده می شود.

شکار الگوهای متقارن جالب در طبیعت، چه در رگه های یک برگ درخت یا یک مسیر مستقیم در جنگل از میان تونلی از درختان باشد، می تواند یک عکس بسیار رضایت بخش با ترکیب بندی مرکزی ایجاد کند.
ویرایش یک ترکیب بندی مرکزی

آیا سعی دارید بفهمید سوژه دقیقا در مرکز کادر شما قرار دارد یا نه؟ اکنون زمان خوبی برای استفاده از ابزار برش (Cropping Tool) در ویرایشگر عکس شماست. ویرایشگر عکس مورد نظر شما مجهز به یک شبکه (خط کش) است که به شما اجازه می دهد تا به طور دقیق اطمینان حاصل کنید که سوژه در جای درست قرار دارد.
[ترکیب بندی مرکزی]

این رابط کاربری در لایت روم برای برش (کراپ کردن) یک تصویر است. به خطوط شبکه توجه کنید که نشانه واضحی از این که چه موقع سوژه در مرکز است به شما می دهد.

اگر سوژه شما تنها به اندازه یک تار مو از خط مرکزی دورتر باشد، می تواند یک حواس پرتی آزاردهنده کوچک برای مخاطب شما باشد. بنابراین بهتر است که کار را درست انجام دهید!
سلیقه شخصی

عکاسی به شدت ذهنی است به سلیقه شخصی بستگی دارد. تصویری که یک شخص دو بار به آن نگاه نمی کند، می تواند تصویر مورد علاقه شخصی دیگر باشد.
[ترکیب بندی مرکزی]

کلید تبدیل شدن به بهترین عکاسی که می توانید باشید این است که به طور مداوم یاد بگیرید و کشف کنید. روش ها، ابزارها، و مهارت های جدیدی که به شما آزادی خلاقانه برای نزدیک شدن به یک سوژه آشنا از یک جهت ناآشنا یا یک پرسپکتیو جدید می دهد را کشف کنید.

به همین دلیل است که آماده نگه داشتن ترکیب بندی مرکزی در کیف ابزار عکاسی شما، برای لحظاتی که می توانید از آن برای جلب توجه بیننده خود استفاده کنید، ایده ای عالی می باشد.

چه کسی می داند؟ شاید حتی به سبک متمایز شما به عنوان یک عکاس تبدیل شود!

نویسنده: فرانک مایرلند (Frank Myrland)

منبع:

لنزک

 چگونه عکس ضد نور یا سیلوئت بگیریم؟ در این مطلب  خواهید آموخت. من معمولا درباره اهمیت استفاده از یک فلاش هنگام عکاسی در نور خورشید جهت ارائه نور کافی برای اضافه کردن جلوه های خاص به سوژه صحبت می کنم، اما مواقعی نیز وجود دارند که اگر سوژه جلوه خاصی نداشته باشد، صرف نظر از طرح خود، در برابر یک پس زمینه روشن می تواند از همیشه موثرتر باشد – یا به عبارت دیگر وقتی که ارزش تبدیل شدن به سیلوئت یا ضد نور را داشته باشد.
عکاسی بارداری در آتلیه بارداری
سیلوئت ها (ضد نور ها) یک روش فوق العاده برای انتقال درام، رمز و راز، احساسات و حالت به بینندگان عکس های شما هستند و اغلب به دلیل ترکیب ساده خود، و همچنین داستانی که انتقال می دهند، در یک آلبوم برجسته هستند. من عاشق آنها هستم چون آنها تصویر واضحی از همه چیز به بیننده نمی دهند، بلکه بخشی از تصویر را به تخیل آنها واگذار می کنند تا در مورد آن خیال پردازی کنند.


من یک «مسافر» هستم، اثر مهد زکی شمس الدین (Mohd Zaki Shamsudin) در ۵۰۰px

استراتژی پایه ای که شما باید در گرفتن عکس های سیلوئت به کار بگیرید این است که سوژه خود (شکلی که می خواهید سیاه شود) را در جلوی یک منبع نور قرار دهید و دوربین خود را مجبور کنید تا نوردهی را بر اساس روشن ترین بخش تصویر (پس زمینه)، و نه بر اساس سوژه تصویر شما، تنظیم کند.

در انجام این کار سوژه شما کم نوردهی خواهد شد (و بسیار تاریک می شود، اگر سیاه نشود).

توضیحات بسیار فنی زیادی در مورد نحوه گرفتن عکس های سیلوئت عالی وجود دارد که می توانید نگاهی به آنها بیاندازید، اما اجازه دهید من چند گام اساسی را معرفی کنم که باید نتایجی را که به دنبالش هستید به شما بدهد. در اصل، ما سعی داریم کاری کنیم که دوربین شما فکر کند این بخش های روشن تصویر است که شما بیشتر به آن علاقه مند هستید.

نحوه انجام این کار به شرح زیر است:
چگونه عکس های ضد نور یا سیلوئت بگیریم
[عکاسی سیلوئت]

جدا از هم اثر کارلوس کانالس (Carlos Canales) در ۵۰۰px
1
یک سوژه قوی انتخاب کنید

تقریبا هر شیء را می توان به سیلوئت تبدیل کرد، با این حال برخی از اَشکال بهتر از بقیه هستند. چیزی با یک شکل قوی و قابل تشخیص انتخاب کنید که در قالب دو بُعدی خود به اندازه کافی جالب باشد که بینندگان تصویر شما را علاقه مند نگه دارد. عکس های سیلوئت نمی توانند رنگ ها، بافت ها و تُن های سوژه را به تصویر بکشند تا آن را جذاب کنند – بنابراین شکل سوژه باید متمایز باشد.
۲
فلاش خود را خاموش کنید

اگر دوربین شما در مُد خودکار باشد، احتمالا می خواهد از فلاش خود استفاده کند، که سیلوئت را خراب می کند. در واقع شما کمترین نور ممکن را در مقابل سوژه خود می خواهید – بنابراین فلاش را باید خاموش کنید (البته من عکس های سیلوئت گرفته شده با فلاش فایر شده نیز دیده ام).
۳
درست نورپردازی کنید

وقتی بحث نورپردازی سوژه مطرح باشد، شما باید بسیاری از چیزهایی که در مورد عکاسی معمولی یاد گرفته اید را دور ریخته و کمی به عقب برگردید. به جای نورپردازی سوژه خود از مقابل، در عکس های سیلوئت شما باید مطمئن شوید که از پس زمینه نور بیشتری نسبت به پیش زمینه عکس شما می تابد، یا به عبارت دیگر باید به جای روبرو، پشت سر سوژه خود را روشن کنید. نور عالی برای این کار، قرار دادن سوژه در مقابل طلوع یا غروب آفتاب است – اما واقعا هر نور روشنی برای انجام این ترفند کارساز است.
۴
تصویر خود را کادربندی کنید

عکس خود را طوری کادربندی کنید که سوژه در مقابل یک پس زمینه ساده زیبا، اما روشن قرار داشته باشد. معمولا بهترین پس زمینه یک آسمان بدون ابر روشن با خورشید در حال غروب است. شما باید روشن ترین منبع نور را در پشت سوژه خود قرار دهید (طوری که سوژه آن را بپوشاند یا طوری که جایی در پس زمینه باشد).
[عکاسی سیلوئت]

بهترین لحظه اثر والریو بنینکاشا (Valerio Benincasa) در ۵۰۰px
5
اَشکال سیلوئت شده را متمایز و ساده کنید

اگر بیش از یک شکل در تصویر وجود دارد که می خواهید سیلوئت کنید، سعی کنید آنها را جدا از هم قرار دهید. یعنی اگر دارید یک درخت و یک شخص را سیلوئت می کنید، شخص نباید در مقابل درخت بایستد یا حتی به آن تکیه دهد، چون این کار باعث می شود آنها با هم یکی شده و به صورت یک شکل واحد درآیند و در نتیجه بینندگان شما گیج می شوند که این چه شکلی است.

همچنین هنگام کادربندی شما احتمالا می خواهید از نیمرخ افراد سیلوئت شده عکس بگیرید به جای این که مستقیم از روبرو به آنها نگاه کنید. این به این معنی است که بیشتر خصوصیات آنها (بینی، دهان، چشم ها) مشخص هستند و احتمال بیشتری وجود دارد که آنها تشخیص داده شوند.
۶
در مُد خودکار

اکثر دوربین های دیجیتال مدرن نورسنج خودکار دارند که در تشخیص این که چطور یک عکس را نوردهی کنند تا همه چیز به خوبی روشن شود، بسیار خوب هستند. مشکل اینجاست که اکثر دوربین ها آنقدر هوشمند هستند که به جای کم نوردهی کردن سوژه برای به دست آوردن یک عکس سیلوئت، آن را روشن می کنند، بنابراین شما باید آن را فریب دهید. اکثر دوربین ها زمانی که شما دکمه شاتر خود را تا نیمه فشار می دهید، سطوح نوردهی را در مُد خودکار تعیین می کنند (در همان زمان که فوکوس می کنند). بنابراین دوربین خود را رو به سمت روشن ترین بخش تصویر بگیرید و سپس دکمه شاتر را تا نیمه فشار دهید. پس از آن دوربین را به جای اول برگردانید تا عکس خود را با سوژه در هر جایی که می خواهید باشد کادربندی کنید و سپس گرفتن عکس را تمام کنید. در اکثر دوربین های دیجیتال این کار به یک سوژه سیلوئت منجر خواهد شد. در واقع کاری که شما دارید انجام می دهید این است که دوربین خود را فریب می دهید تا فکر کند که بخش روشن تصویر تُن میانی آن است، به طوری که هر چیزی تاریک تر از آن به عنوان یک سایه تاریک خوب نوردهی خواهد شد.

لنزک: اگر بتوانید دوربین را روی مُد نورسنجی نقطه ای (spot metering) قرار دهید، گفتن اینکه چه منطقه ای از تصویر روشن است به دوربین، ساده تر خواهد شد.
[عکاسی سیلوئت]

جدایی اثر مایکل والاک (Michael Valjak) در ۵۰۰px
7
مُد دستی

اگر این تکنیک جواب نداد و دوربین شما کنترل هایی دارد که اجازه نوردهی دستی یا جبران نوردهی را می دهد، می توانید تنظیمات خودتان را امتحان کنید. زیبایی دیجیتال این است که شما می توانید هر قدر می خواهید آزمایش کنید تا وقتی که به نتیجه مورد نظر خود دست یابید.

یک راه ساده برای شروع استفاده از مُد نوردهی دستی یا Manual این است که به سرعت شاتر و دیافراگمی که در مُد خودکار پیشنهاد می دهد نگاه کرده و از آنجا شروع کنید. اگر در مُد خودکار سوژه شما خیلی روشن است (به عبارت دیگر باید آن را تاریک تر کنید)، سرعت شاتر را یک یا دو استاپ کم کنید و ببینید چه تاثیری دارد. از تکنیک «براکتینگ» که در نکته قبلی در مورد طلوع و غروب آفتاب توضیح دادم استفاده کنید تا انواع عکس های مختلف را در نوردهی های کمی متفاوت به دست بیاورید.
۸
فوکوس

در اکثر موارد، شما می خواهید سوژه سیلوئت شده چیزی باشد که در فوکوس قرار دارد. این می تواند بدین معنی باشد که روند شرح داده شده در نکته ۴ می تواند کمی دشوار باشد، چون فشار دادن دکمه شاتر تا نیمه برای به دست آوردن نورسنجی درست همچنین به این معنی است که شما بر آن نقطه در پس زمینه فوکوس خواهید کرد. برای حل این مشکل می توانید از دو استراتژی استفاده کنید. اول این که اگر دوربین شما فوکوس دستی داشته باشد، ممکن است بخواهید آن را امتحان کنید.

استراتژی دیگر استفاده از دیافراگم برای به حداکثر رساندن عمق میدان است (مقداری از تصویر شما که در فوکوس است). برای افزایش عمق میدان، یک دیافراگم کوچک (یعنی یک عدد f بزرگتر) تنظیم کنید – این بدین معنی است که شما احتمالا پیش زمینه و پس زمینه واضح یا شارپ تری در عکس خود خواهید داشت.

آخرین نکته در مورد نحوه گرفتن عکس های سیلوئت – اگرچه یک سیلوئت کلی با یک سوژه شارپ و سیاه می تواند عکس قدرتمندی باشد، سیلوئت جزئی که در آن برخی از جزئیات سوژه شما باقی مانده است را نیز در نظر بگیرید. گاهی اوقات کمی نور بر روی آنها، آنها را کمی سه بُعدی و «واقعی» تر می کند. این زیبایی براکتینگ عکس های شماست، چون در این صورت سیلوئت های کلی و جزئی خواهید داشت که می توانید از بین آنها انتخاب کنید.

نویسنده: دارن رووسه (Darren Rowse)

منبع:

لنزک

 شارپ به دست آوردن کل یک تصویر با لنزهای وایدتر و پیش زمینه های افراطی تری که امروزه در عکاسی نوزاد در آتلیه نوزاد استفاده می شوند، سخت تر شده است. حتی دیافراگم های بهینه نیز برای شارپ به دست آوردن پس زمینه و پیش زمینه به اندازه دلخواه، کافی نیستند. اگرچه این بدان معنی نیست که این کار غیر ممکن است. انباشت فوکوس (فوکوس استکینگ – Focus Stacking) برای به دست آوردن تصاویر شارپ تر به یک تکنیک محبوب برای عکاسانی از تمام سطوح تبدیل شده است تا به کمک آن تصاویری به دست آورند که سرتاسر شارپ هستند. در این مقاله، تکنیک عکاسی انباشتن فوکوس یا فوکوس استکینگ را به شما عزیزان آموزش خواهیم داد.
انباشت فوکوس چیست؟

انباشت فوکوس یک تکنیک عکاسی است که با استفاده از یک دوربین و یک نرم افزار پس پردازش مانند Adobe Photoshop انجام می شود.

انباشت فوکوس به طور معمول در انواع مختلف عکاسی مورد استفاده قرار می گیرد، اما بیشتر در ژانرهای عکاسی منظره و ماکرو شناخته شده است. همچنین در عکاسی پرتره و حیات وحش نیز استفاده می شود، اما هنگام عکاسی از سوژه های در حال حرکت استفاده کمتری دارد.

این تکنیک شامل ثبت دو یا چند تصویر با نقاط فوکوس مختلف در سراسر صحنه است. بعدا، این تصاویر با هم ترکیب/ادغام می شوند (در مرحله ویرایش) که در آن تنها شارپ ترین قسمت های هر تصویر مورد استفاده قرار می گیرد. این امر به تصویری منجر می شود که یک پیش زمینه، زمینه میانی، و پس زمینه شارپ دارد، که آن را برای چاپ های بزرگ ایده آل می کند!
[انباشت فوکوس]
چرا انباشت فوکوس؟

انباشت فوکوس کردن تصاویر مزایای زیادی دارد، با وجود این که به زمان کار زیادی هم در محل عکاسی و هم در پس پردازش نیاز دارد.

همانطور که در بالا ذکر شد، اگر شما از یک لنز اولترا واید استفاده کنید و سوژه را نزدیک آن در پیش زمینه قرار دهید، کل تصویر شارپ نخواهد شد. هنگامی که چنین فاصله زیادی بین المان پیش زمینه و پس زمینه در دوردست وجود داشته باشد، تنها بخش هایی از تصویر شارپ خواهد شد. با گرفتن چند تصویر با نقاط فوکوس مختلف در سرتاسر کادر، کل تصویر نهایی از پیش زمینه تا پس زمینه واضح و شارپ خواهد شد.
[انباشت فوکوس]

من از دو نقطه فوکوس برای شارپ به دست آوردن پل و جزیره استفاده کردم.

این مسئله برای عکاسی ماکرو نیز صدق می کند. شارپ به دست آوردن کل گل اغلب یک عذاب است و زوم کردن نشان می دهد که قسمت هایی از آن کمی کمتر در فوکوس قرار دارند. این مسئله هنگام استفاده از دیافراگم های باز مانند f/2.8 یا f/5.6 متداول است. بنابراین، بسیاری از افراد معمولا چندین تصویر می گیرند و آنها را برای به دست آوردن یک تصویر فوق العاده شارپ با هم ترکیب می کنند.

اگر تنها تصاویر را بر روی یک گوشی هوشمند یا یک کامپیوتر کوچک نگاه کنید، تفاوت ها ممکن است قابل توجه نباشد، اما به محض این که آنها را چاپ کنید، تفاوت ها به طرز ناامید کننده ای قابل مشاهده می شوند. هنگام چاپ در فرمت (قالب) های بزرگ، حتی کوچک ترین اشتباهات نیز قابل رویت می شوند و اگر نیمی از تصویر فوکوس نشده باشد، چاپ کردن آن می تواند هدر دادن پول باشد.
چه موقع باید انباشت فوکوس بکنیم؟

انباشت فوکوس ممکن است یک تکنیک فوق العاده قدرتمند باشد، اما همیشه لازم نیست. در واقع، به احتمال زیاد شما برای اکثر تصاویر خود انباشت فوکوس نخواهید کرد.

این تکنیک تنها در سناریوهای خاصی مفید است، که اکثر آنها در بالا ذکر شده اند. بیایید نگاهی به برخی از سناریوهایی که در آنها فوکوس استکنیگ برای تصویر نهایی مفید است، بیاندازیم:

    عکاسی از یک صحنه با فاصله زیاد بین پیش زمینه و پس زمینه
    استفاده از یک لنز اولترا واید و سوژه ای که نزدیک به آن قرار دارد
    زوم کردن بر روی یک صحنه، مانند یک جنگل، و شما می خواهید همه چیز شارپ باشد حتی با یک دیافراگم باز
    عکاسی از صحنه های کوچک و به طور کلی عکاسی ماکرو

تمام اینها سناریوهایی هستند که در آن انباشت فوکوس می تواند مفید باشد و شما باید استفاده از این تکنیک را در نظر بگیرید. با این حال، هر تصویر و صحنه باید به صورت جداگانه ارزیابی شود و ممکن است الزامات یکسانی نداشته باشند.
[انباشت فوکوس]

برای شارپ به دست آوردن کل صحنه من از دو نقطه فوکوس استفاده کردم

یک تمرین خوب این است که یک عکس آزمایشی با یک دیافراگم بهینه، مانند f/11 بگیرید و زوم کنید تا ببینید همه چیز شارپ است یا نه. اگر سوژه پیش زمینه یا کوه دوردست نرم به نظر می رسند و کمی خارج از فوکوس هستند، این نشانه خوبی است که باید از انباشت فوکوس (Focus Stacking) استفاده شود.
چگونه انباشت فوکوس کنیم

خب همه اینها عالی به نظر می رسد اما آیا این کار واقعا جواب می دهد؟ با وجود این که این یک تکنیک پیشرفته است، در واقع آنقدر که ممکن است از آن بترسید سخت نیست. گرفتن چند تصویر با نقاط فوکوس مختلف نسبتا آسان است و اگر با ترکیب نورهی های چندگانه برای به دست آوردن محدوده دینامیکی بهتر آشنا باشید، این کار چندان سخت نیست.

اگر قبلا با فتوشاپ کار نکرده اید، این کار ممکن است گیج کننده و حتی دلسردکننده باشد، اما به من اعتماد کنید، با کمی تمرین مدت زیادی طول نمی کشد که شما به هنر انباشت فوکوس (و خیلی چیزهای دیگر!) مسلط خواهید شد.
۱
بخش اول: گرفتن چند تصویر در محل عکاسی

اکنون که می دانیم انباشت فوکوس چیست، چرا باید از آن استفاده کنیم و چه موقع مفید است، بیایید ببینیم این کار چطور انجام می شود. همانطور که اشاره کردم این یک تکنیک دو مرحله ای است که بخش اول آن در محل عکاسی انجام می شود.

با آماده سازی تصویر خود درست همانطور که به طور معمول انجام می دهید، شروع کنید. ترکیب بندی و پرسپکتیوی که ترجیح می دهید را پیدا کرده و ایزو، سرعت شاتر، و دیافراگم را تنظیم کنید.

اگرچه ضروری نیست، اما به شدت توصیه می شود که از سه پایه برای این تکنیک استفاده کنید. از آنجا که شما چند تصویر از یک صحنه می گیرید، سه پایه تضمین می کند که دوربین ثابت و بی حرکت بماند، تا همه تصاویر یکسان باشند – این مسئله بعدا که آنها را در فتوشاپ با هم ترکیب می کنیم مهم است.
تنظیم فوکوس

بعد از پیدا کردن ترکیب بندی و انجام تنظیمات، نقطه فوکوس را به نزدیک ترین شیء به لنزتان تغییر دهید. این کار را می توان با استفاده از فوکوس دستی یا فوکوس خودکار یا هر دو انجام داد.

زمانی که دوربین بر روی سوژه نزدیک فوکوس کرده است، اولین تصویر را بگیرید. هنگامی که عکس گرفته شد، نقطه فوکوس را کمی دورتر تنظیم کنید، به عنوان مثال، در زمینه میانی. این روند را تکرار کنید و سپس نقطه فوکوس را حتی دورتر ببرید.

در اغلب موارد دو یا سه تصویر کافی است. با این حال، برخی از تصاویر به دو برابر عکس نیاز دارند تا کل تصویر شارپ شود.
[انباشت فوکوس]

تصویر ۱: فوکوس بر روی سنگ، تصویر ۲ فوکوس بر روی پس زمینه

اگر مطمئن نیستید که باید چند عکس بگیرید، به آنهایی که در حال حاضر گرفته اید نگاه کنید و بررسی کنید که اگر آنها با هم ترکیب شوند، همه چیز واضح و شارپ می شود یا نه. اگر هنوز هم مطمئن نیستید، محض احتیاط چند عکس اضافی با نقاط فوکوس مختلف بگیرید.

همین! بخش اول این تکنیک آنقدر سخت نیست و بعد از این که چند بار آن را انجام دادید، فورا متوجه خواهید شد که یک تصویر خاص به چند عکس نیاز دارد.

بیایید یک خلاصه سریع از نحوه فوکوس استکینگ را با هم مرور کنیم:

۱- ترکیب بندی خود را طبق معمول همیشه پیدا کنید

۲- سه پایه مفید است، اما ضروری نیست

۳- بر روی نزدیک ترین شیء به لنز فوکوس کرده و یک عکس بگیرید

۴- فوکوس را دورتر تنظیم کنید (میزان آن بستگی به فاصله بین پیش زمینه و پس زمینه دارد) و یک عکس دیگر بگیرید

۵- مرحله ۴ را تکرار کنید تا وقتی که عکس های کافی برای شارپ کردن کل تصویر داشته باشید.
۲
بخش دوم: تکنیک پس پردازش انباشت فوکوس

اکنون که چند تصویر با نقاط فوکوس مختلف گرفتید، وقت آن است که به سراغ کامپیوتر بروید و آنها را با هم ترکیب کنید.

مراحل زیر ممکن است برای کسانی که تجربه زیادی در کار با نرم افزار پس پردازش ندارند گیج کننده باشد، اما با دنبال کردن گام به گام این دستورالعمل ها، نتیجه یک تصویر شارپ خواهد بود.
ترکیب تصاویر در فتوشاپ

Adobe Photoshop رایج ترین نرم افزار برای پردازش تصویر پیشرفته است. کاربران باتجربه می توانند در این نرم افزار به تکنیک ها و افکت های بی پایان دست یابند و بسیاری از عکاسان منظره آن را یک ابزار ضروری می دانند.

الگوریتم فتوشاپ تک تک پیکسل ها را تجزیه و تحلیل کرده و تنها شارپ ترین پیکسل ها را از هر تصویر انتخاب می کند، قبل از این که یک تصویر ادغام شده ایجاد کند.

آموزش انباشت فوکوس گام به گام در فتوشاپ:

۱- تصاویر را به عنوان لایه (Layers) در فتوشاپ باز کنید (اگر از لایت روم استفاده می کنید، تمام تصاویر را انتخاب کرده و از in Edit، گزینه Open as Layers in Photoshop را انتخاب کنید.

۲- تمام لایه ها را انتخاب کرده و به مسیر Edit -> Auto Align Layers بروید.

۳- تمام لایه ها را کپی کنید (این کار ممکن است بعدا مفید باشد)

۴- فقط لایه های کپی (یا فقط لایه های اصلی) را انتخاب کرده و به مسیر Edit -> Auto Blend Layers بروید. Stacking Images را انتخاب کرده و Seamless Tones and Colors را تیک بزنید.

۵- اکنون فتوشاپ به صورت خودکار تصاویر را با هم ترکیب می کند.

۶- ۱۰۰% زوم (بزرگنمایی) کرده و بررسی کنید که آیا تمام قسمت ها شارپ است یا نه.

۷- اگر قسمت هایی وجود دارد که شارپ نیستند، یک لایه ادغام شده با یک ماسک لایه سفید ایجاد کنید و یکی از لایه های ویرایش نشده را در زیر آن قرار دهید. با یک قلم موی سیاه تصویر شارپ (پشت آن) را رنگ کنید.
[انباشت فوکوس]

“Stack Images” را انتخاب کنید

پایان کار کمی گیج کننده می شود، درست است؟ اشکالی ندارد. در ۹۵% موارد، شما در واقع نیازی به استفاده از لایه های کپی شده ندارید. اگر می خواهید درک بهتری از آن ۵% باقیمانده به دست آورید، به شدت توصیه می کنم ویدئوی آموزشی رایان دایار با عنوان «کنار هم قرار دادن قطعه ها» را ببینید.
ترکیب تصاویر با Helicon Focus

Helicon Focus نرم افزار دیگری است که بسیاری از عکاسان از آن برای انباشت فوکوس استفاده می کنند، و همانطور که شاید از نام آن پیداست، نرم افزاری است که دقیقا برای همین هدف ساخته شده است.

عکاس منظره فلیکس ایندن (Felix Inden) اغلب از Helicon برای تصاویری استفاده می کند که فتوشاپ نمی تواند آنها را مدیریت کند و می گوید:

«ترکیب کردن تصاویر انباشت شده با نقاط کانونی مختلف به یک تصویر شارپ در Helicon Focus بسیار آسان است».
[انباشت فوکوس]

وارد کردن فایل ها به Helicon Focus Pro

«با وارد کردن فایل ها شروع کنید و سپس یکی از ۳ روش مختلف انباشت را انتخاب کنید. توضیح الگوریتم های مختلف بسیار تکنیکی است اما در واقع Helicon توصیه می کند که هر سه روش را آزمایش کرده و روشی را انتخاب کنید که برای تصویر خاص شما بهتر از همه جواب می دهد. (برای عکس های منظره من، به نظر می رسد که A و B بهتر جواب می دهند)».
[انباشت فوکوس]

رندر کردن در Helicon Focus

«در حالی که Helicon در حال رندر کردن فایل هاست، می توانید ببینید که یک ماسک ایجاد می شود که جالب است، چون هر الگوریتم یک ماسک متفاوت ایجاد می کند. پس از این که رندر شدن تمام شد (این کار حتی با حجم زیاد تصاویر برای عکاسی ماکرو یا عکس های محصولات، در مقایسه با فتوشاپ فوق العاده سریع انجام می شود) می توانید نتیجه را با ابزار زوم بررسی کرده و سپس آن را ذخیره کنید. اگر بخواهید، می توانید یک مقیاس و نام و غیره نیز اضافه کنید».
[انباشت فوکوس]

بررسی کنید که همه چیز خوب پیش برود
[انباشت فوکوس]

تصویر برای پردازش بیشتر آماده است!

برنامه های مختلف زیادی وجود دارد که می توان از آنها برای انباشت فوکوس تصاویر استفاده کرد، اما Adobe Photoshop و Helicon از همه محبوب تر هستند. یک نرم افزار با کیفیت دیگر Zerene Stacker است، که خیلی ها ادعا می کنند حتی از نرم افزارهای دیگر هم بهتر عمل می کند. امیدواریم که این آموزش برایتان مفید واقع شده باشد، و تکنیک عکاسی انباشتن فوکوس (فوکوس استکینگ – focus stacking) را به خوبی یاد گرفته باشید. لطفا دیدگاه خود را با ما به اشتراک بگذارید.

نویسنده: کریستین هویبرگ (Christian Hoiberg)

منبع:

لنزک

 شما فقط به اندازه یک کیسه آرد و چند چراغ تا ایجاد خلاقانه ترین پرتره های خود فاصله دارید! در این آموزش ما توضیح خواهیم داد که چگونه چیدمان خود را آماده کرده و خودتان پرتره های آردی بگیرید. شما یاد خواهید گرفت که چگونه قبل از اضافه کردن ذرات جادویی، صحنه را روشن کرده و سوژه خود را ژست دهی کنید.

هنگام عکاسی کودک در آتلیه کودک از یک سوژه در حال حرکت مانند یک رقصنده، انتقال یک حس حرکت نرم و دلپذیر در یک تصویر ثابت می تواند چالش برانگیز باشد. با این حال، یک چیز ساده مانند آرد می تواند حرکت را به شیوه ای فوق العاده زیبا نشان دهد.

پودر سفید و ظریف در هوا معلق می شود، با حرکت جابجا می شود و پیچ و تاب هایی از گرد و غبار ایجاد می کند که می تواند نور را ثبت (جذب) کند. همچنین یک کثیف کاری به تمام معنا ایجاد می کند – بر روی تجهیزات، محیط اطراف و سوژه شما – اما این بهایی است که باید برای به دست آوردن چنین عکس های ارزشمندی بپردازید.
مأموریت

چیدمان، نورپردازی و عکاسی از پرتره های متحرک با کمی آرد

زمان مورد نیاز: ۳-۲ ساعت

سطح مهارت: پیشرفته

لوازم مورد نیاز: آرد، کاور های تارپولین و ورقه های گرد و غبار، سه فلاش، تریگرهای بی سیم، پایه نور، چتر، بیوتی دیش یا سافت باکس

در این آموزش ما توضیح خواهیم داد که چگونه چیدمان خود را آماده کرده و خودتان پرتره های آردی بگیرید. شما یاد خواهید گرفت که چگونه قبل از اضافه کردن ذرات جادویی، صحنه را روشن کرده و سوژه خود را ژست دهی کنید. نورپردازی نقش مهمی ایفا می کند، و اگرچه ممکن است این چیدمان پیچیده به نظر برسد، اما در اینجا فقط از سه فلاش ارزان قیمت، با چند تعدیل کننده متصل به آنها برای پخش کردن نور استفاده می شود.

علاوه بر این، شما لزوما به یک استودیو نیاز ندارید. هر فضایی با ابعاد مناسب کارساز خواهد بود – حتی می توانید در فضای باز در یک شب خشک عکاسی کنید. در واقع، نبودن در یک استودیو مزایایی هم دارد، از جمله این که تمیزکاری را آسان تر می کند، اگر بتوانید آن قسمت را با شلنگ بشویید.

ما این کار را در پارکینگ زیرزمینی انجام دادیم – و ما موفق شدیم قبل از این که راننده ها متوجه گرد و غبار آرد بر روی ماشین هایشان شوند، فرار کنیم!
الف
راهنمای گام به گام: چیدمان عکاسی با آرد
[عکاسی پرتره اکشن ]
۱
یک جای خوب پیدا کنید

در اینجا به یک محیط کم نور و یک پس زمینه تاریک نیاز داریم؛ ما در یک پارکینگ زیرزمینی در زیر دفتر عکس گرفتیم. از همان ابتدا هر کاری می توانید انجام دهید تا با قرار دادن کاورهای تارپولین و ورقه های گرد و غبار، کثیف کاری را به حداقل برسانید.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۲
چراغ ها را نصب کنید

در چیدمان سه فلاشه ما، نور جلویی با یک چتر سفید عکاسی جفت می شود، در حالیکه نور عقب سمت چپ یک چتر نقره ای و نور عقب سمت راست یک بیوتی دیش قابل حمل دارد. هر سه فلاش بر روی مُد دستی تنظیم می شوند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۳
چیدمان را تریگر (راه اندازی) کنید

ما فلاش ها را با یک تریگر فلاش بی سیم متصل به یکی از فلاش ها تریگر کردیم. دو فلاش دیگر بر روی مُد Slave تنظیم می شوند، به طوری که پس از تشخیص فلاش زدن منبع نور اول فایر می شوند.

۴
نوردهی

هنگام استفاده از فلاش جدا از دوربین ما باید از مُد نوردهی دستی استفاده کنیم. از سرعت شاتر ۱/۲۰۰ ثانیه استفاده کرده و دیافراگم و ایزو را تنظیم کنید، تا وقتی که نوردهی درست به نظر برسد. در اینجا، دیافراگم f/6.3 و ایزو ۴۰۰ است.
ب
تجهیزات ضروری: چیدمان نورپردازی عالی با بودجه کم
[عکاسی پرتره اکشن ]
کاورهای تارپولین

ما پوشش های تارپولین را برای کنترل کثیف کاری در سرتاسر محوطه عکاسی آویزان کردیم. حواستان باشد که رنگ آنها ممکن است بر نور تاثیر بگذارد؛ در اینجا، تارپولین های آبی یک ته رنگ به آرد اضافه می کنند، که ممکن است از نظر شما تصویر را جذاب تر کند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
فلاش های ارزان

نیازی نیست که شما بانک بزنید؛ فلاش های ارزان قیمت مانند این Yongnuo YN560-IV خوب هستند. فلاش های ما فقط باید نوردهی دستی و یک مُد slave نوری (اپتیکال) داشته باشند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
تریگرهای بی سیم

شما به یک تریگر بی سیم و گیرنده برای اتصال دوربین به یکی از فلاش های خود نیاز دارید. بقیه فلاش ها را بر روی مُد slave (بَرده) نوری قرار دهید تا هنگام تشخیص فلاش master (اصلی – ارباب) به طور همزمان فایر شوند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
چتر

چتر، نور را در یک قوس گسترده بر روی سوژه و صحنه پخش می کند. یک چتر نقره ای پشت به سوژه قرار داده می شود و نسبت به نوع سفید آن سایه های سخت تری ایجاد می کند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
بیوتی دیش

بیوتی دیش یک توده نور نرم و مستقیم ایجاد می کند. این بیوتی دیش نرم Interfit تاشو و به راحتی قابل حمل است. اگر بیوتی دیش ندارید، به جای آن از یک چتر نقره ای یا سافت باکس استفاده کنید.
متوقف (فریز) کردن حرکت

در اینجا سرعت شاترِ زیاد نیست که حرکت را متوقف می کند، بلکه مدت زمان فلاش است. علت آن این است که ما در یک پارکینگ تاریک بدون پنجره قرار داریم، بنابراین تنها نوری که اهمیت دارد نور فلاش است، که سریع تر از حداکثر سرعت همگام سازی فلاش دوربین می باشد (معمولا ۱/۲۰۰ ثانیه یا ۱/۲۵۰ ثانیه). هرچه قدرت فلاش کمتر باشد، مدت زمان فلاش سریع تر خواهد بود. هنگامی که با قدرت کامل فایر شود، مدت زمان آن ممکن است حتی به ۱/۲۰۰ ثانیه نزدیک شود، اما در قدرت ۱/۱۶ مدت زمان به حدود ۱/۸۰۰۰ یا سریع تر کاهش خواهد یافت (بسته به فلاش شما). بنابراین، اگر در عکس های متحرک نورپردازی شده با فلاش خود ماتی حرکتی می بینید، قدرت فلاش را کمتر کرده و ایزو را افزایش دهید.
ج
نکات تخصصی: دستورالعمل موفقیت
[عکاسی پرتره اکشن ]
۱
آرد اضافه کنید

ما دو نوع آرد را امتحان کردیم – فقط برای این که کار را به طور علمی پیش ببریم – اما تفاوت بسیار کمی بین آنها مشاهده کردیم. الک کردن آرد به معلق ماندن آن در هوا کمک خواهد کرد. ما از مدل خود PJ خواستیم تا آرد را در دست هایش نگه دارد و به محض این که حرکت کرد آن را رها کند.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۲
بر روی شانه ها آرد بپاشید

برای نشان دادن حرکت در بخش های مختلف بدن، بر روی شانه ها، دست ها و پاها آرد بپاشید. اگر سوژه شما موهای بلندی دارد، می توانید بر روی آنها نیز آرد بپاشید. به این ترتیب وقتی او حرکت کند، آرد به طور طبیعی در هوا پخش می شود. چند حوله آماده برای پاک کردن آرد در بین عکس ها به همراه داشته باشید.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۳
ژست ها را عالی و بی نقص کنید

در عکاسی هایی مانند این، اگر بتوانید با سوژه ای کار کنید که می داند چطور باید بدن خود را حرکت دهد، واقعا به شما کمک می کند. اگر شما بتوانید به سوژه خود در گرفتن ژست های جالب اعتماد کنید، خودتان آزاد می شوید تا بر روی بهتر کردن تکنیک، زمانبندی و ترکیب بندی تمرکز کنید.
[عکاسی پرتره اکشن ]
۴
با نور بازی کنید

نورپردازی قوی از پشت و کنار، این هایلایت های روشن را در هر دو طرف بدن به ما می دهد. از سوژه بخواهید همانطور که حرکت می کند سر و بدون خود را به یک طرف بچرخاند، تا بیشترین استفاده را از این نور حاشیه ای بکنید. یک ژست مستقیم در اینجا کارساز نخواهد بود.
زیبایی نور پس زمینه زاویه دار
[عکاسی پرتره اکشن ]

اگر می خواهید سوژه در مقابل یک پس زمینه تاریک برجسته شود، سعی کنید او را از پشت نورپردازی کنید. این کار یک هایلایت حاشیه ای فوق العاده در کنار بدن او ایجاد می کند. این هایلایت سوژه را از پس زمینه جدا کرده و یک کیفیت سینمایی به تصویر می دهد. هایلایت کردن لبه های بدن، توجه بیننده را به شکل ژست گیری نیز جلب می کند، بنابراین برای عکاسی از رقص یا اکشن عالی است. مهم است که نور پشت سوژه با یک زاویه به طرف او برگردد، و اگر می خواهید پس زمینه زیبا و تاریک بماند، مطمئن شوید که نور بر روی آن نشت نکند (پخش نشود).
مهارت های ضروری: ویرایش های نهایی در فتوشاپ
[عکاسی پرتره اکشن ]

در اینجا نحوه تکمیل عکس ها در فتوشاپ را توضیح خواهیم داد. لایه پس زمینه را کپی کنید، سپس یک لایه تنظیمات Levels اضافه کرده و برای روشن کردن تصویر اسلایدر وسطی را تا انتها به سمت راست بکشید. لایه کپی را انتخاب کنید، ابزار Burn را برداشته و محدوده را بر روی Shadows تنظیم کنید، سپس پس زمینه را به رنگ سیاه burn کنید.
[عکاسی پرتره اکشن ]

یک راه آسان برای کپی کردن آرد از یک تصویر به تصویر دیگر در فتوشاپ وجود دارد. با ابزار Lasso دور آرد را به طور آزاد انتخاب کنید، آن را کپی کرده و بر روی تصویر دیگر پیست کنید، سپس blending mode را بر روی Screen تنظیم کنید.

نویسنده: PhotoPlus

منبع:

لنزک

 گاهی اوقات، در یک صحنه چیز زیادی برای عکس گرفتن وجود ندارد: هیچ چیزی حرکت نمی کند، یا آن صحنه فاقد یک سوژه قوی است. شما – عکاس – چطور به چنین صحنه ای جذابیت می بخشید؟ در این مقاله کوتاه دو نکته مطرح شده است که می تواند آن عکس غیر جذاب را کمی زنده تر و پر انرژی تر کند.
از جزئیات عکاسی بارداری در آتلیه بارداری عکس بگیرید

یکی از نکاتی که من به عنوان یک خبرنگار روزنامه جوان یاد گرفتم، توجه به جزئیات بود. این امر زمانی که من برای تهیه گزارش هایی فرستاده می شدم که شاید چیز زیادی برای گفتن نداشتند، خیلی به من کمک کرد. در یک مورد، من به افتتاحیه یک کتابخانه بسیار کوچک در یک شهر بسیار کوچک فرستاده شدم، و اگرچه باز شدن کتابخانه برای شهر و مردم جالب بود، اما حرف زیادی برای یک مقاله نداشت، و بنابراین من با جزئیات زیاد در مورد آجرهای شومینه، و ویژگی های دیگر ساختمان نوشتم.

این مسئله گاهی اوقات در مورد عکاسی نیز صدق می کند. جزئیات می توانند مهم ترین بخش داستان باشند، یا در برخی موارد تنها بخش داستان. یک روز من با این تراکتور در تصویر زیر برخورد کردم (و به نظر می رسد که تعداد زیادی از آنها را پیدا کردم) که در میان چندین تُن تجهیزات کمتر جذاب دیگر در کنار جاده قرار داده شده بود، و بنابراین من بر جزئیاتی تمرکز کردم که حس تراکتور را بدون دیدن کل تراکتور منتقل می کردند.
[آموزش عکاسی]

جزئیات روی یک تراکتور الیور

و در بعضی مواقع دیگر، من داستان هایی را به کار می برم که لزوما مربوط به هنر نیستند. در یک داستان درباره رنگ سربی که در بسیاری از خانه ها در سیراکوس پیدا می شود، من از یک لنز Nikon AF-S VR Micro-NIKKOR 105mm f/2.8G IF-ED برای به دست آوردن جزئیات استفاده کردم.
[آموزش عکاسی]

رنگ پوسته پوسته شده بر روی جداره یک خانه در سیراکوس برای داستانی در مورد سرب موجود در رنگ.

اما این کل داستان را نمی گوید، که مرا به نکته بعدی هدایت می کند.
یک فیلتر کاهنده نور (ND) را امتحان کنید، حتی اگر فکر می کنید نیازی به این کار نیست

عکس قبلی (رنگ روی دیوار)، در این خانه متروکه گرفته شده بود:
[آموزش عکاسی]

عکسی با نوردهی طولانی از یک خانه متروکه در سیراکوس برای داستانی درباره خطرات رنگ سربی

من تصاویر زیادی را بدون فیلتر کاهنده نور گرفته ام، اما استفاده از یک فیلتر B+W 77mm MRC 110M Solid Neutral Density 3.0 بر روی یک لنز Nikon AF-S NIKKOR 16-35mm f/4G ED VR مرا قادر ساخت تا سرعت شاتر را در نور روز تا ۶ ثانیه افزایش دهم، که به ابرها کمی حرکت و به کل تصویر احساسی متفاوت با یک عکس ایستا از ساختمان می دهد.

شما همچنین می توانید از یک فیلتر ND قوی استفاده کنید تا تصاویر معمولی که هر کسی می تواند بگیرد را به چیزی کمی متفاوت تبدیل کنید.

این همان تصویر بالای صفحه در طلوع خورشید است که بدون فیلتر ND گرفته شده است:
[آموزش عکاسی]

عکس بالای صفحه، بدون نوردهی طولانی

اما با فیلتر ND، توانستم یک نوردهی ۲۵ ثانیه ای برای گرفتن تصویر بالای این صفحه به دست آورم، که در آن آب به یک ماتی مه آلود غلیظ تبدیل شد. این بار از یک لنز Canon EF-S 10-18mm f/4.5-5.6 IS STM با یک فیلتر B+W 67mm SC 110 Solid Neutral Density 3.0 استفاده کردم.

آهسته: کتاب آموزش عکاسی با نوردهی طولانی

یکی از مزایای جانبی طی کردن این مسیر (البته بر روی سه پایه) این است که مرا قادر ساخت تا هر بار از ایزو ۱۰۰ استفاده کنم، چون وقت داشتم تا سرعت شاتر را هرچقدر که لازم است بیشتر کنم. این کار انعطاف پذیری بسیار بیشتری در پس پردازش به من داد تا عکس را به دلخواه خودم ویرایش کنم.

شما برای پیدا کردن یک سوژه جالب چه کاری انجام می دهید؟

نویسنده: واسم احمد (Wasim Ahmad)

منبع:

لنزک