آرشیو اردیبهشت ماه 1397

تام اوبرایان، مهندس مکانیک و مهندس فناوری عکاسی‌ است که در مجلۀ نشنال جئوگرافیک کار می‌کند. کار اصلی او طراحی و ساخت تجهیزات اختصاصی برای عکاسان در این مجله‌ است. در این مقاله او ده دوربین بر‌تر از دیدگاه مجلۀ نشنال جئوگرافیک برای سفر را معرفی می‌کند. دوربین‌هایی که تمام ویژگی‌های مفید و مناسب برای شما را به ارمغان می‌آورند.

۱-    فوجی‌فیلم X-T2

   برای مسافری که همه‌چیز را یک‌جا می‌خواهد.
  این دوربین  تمام ویژگی‌هایی که شما از یک بدنۀ حرفه‌ای در قطع سنسور کراپ انتظار دارید را یک‌جا در خود جای داده‌ است. ترکیبی از دایال‌های منوال برای کنترل تنظیمات دستی، سرعت بالا در پردازش تصویر، و کیفیت بالای ساخت لنزهای فوجی، ترکیبی دل‌پذیر ایجاد‌کرده‌ است و سبب شده بسیاری از عکاسان حرفه‌ای که دنبال یک دوربین رده‌ پیشرفته هستند از X-T2 به عنوان دوربین اصلی خود استفاده ‌کنند. این بدنه‌ای است که همه‌چیزی که نیاز دارید را یک‌جا در اختیار شما قرار می‌دهد و هیچ جایی برای خطا و اشتباه باقی نمی‌گذارد.

  نکته اصلی: برای اینکه قادر به بالا‌ترین حد استفاده از امکانات این بدنه باشید، به ویژه در بحث عمر بیشتر عکاسی نوزاد در آتلیه کودک با هر بار شارژ باتری، باید از گریپ این بدنه که به صورت جداگانه فروخته‌ می‌شود، بهره ببرید. این گریپ امکان استفاده از دو باتری و همچنین امکان عکاسی پیاپی تا ۱۱ فریم در ثانیه را به شما می‌دهد؛ همچنین سرعت فوکوس سریع‌‌تر و فیلم‌برداری ۴K و مدت فیلمبرداری بیشتر. همچنین این بدنه امکان استفاده از بسیاری از فیلترهای خاص فوجی که در سری X تعبیه شده را در اختیار شما می‌گذارد؛ البته در فرمت عکاسی Jpeg.

  سنسور: سنسور ۲۴.۳ مگاپیکسلی قطع (APSC) X-Trans CMOS III w/ primary color filter.
  ویژگی‌ها: دایال‌های مکانیکی تنظیمات کامل روی بدنه، وای‌فای، چشمی الکترونیک، فیلمبرداری ۴K، بدنۀ مقاوم در برابر شرایط آب‌وهوایی، اسلات دوگانه کارت حافظه، فیلترهای خاص فوجی.
۲-    المپیوس OM-D E-M1 MARK II

   برای مسافرانی که عاشق فناوری هستند.
    فناوری به کار رفته در این بدنه بسیار بالا است. این بدنه بسیار کوچک و سبک بوده و در مقابل رطوبت و شرایط آب‌وهوایی بسیار مقاوم و نفوذناپذیر است. در شرایطی که من در رودخانه‌ای در فلوریدا و در شرایط سخت آب‌وهوایی قایق‌سواری می‌کردم و بار‌ها به اطراف قایق پرت‌شدم، این بدنۀ مقاوم، کوچک‌ترین مشکلی پیدا نکرد و هیچ قطره‌ای نیز به آن نفوذ پیدا نکرد. المپیوس دارای یک اتوفوکوس افسانه‌ای‌ است. به طوری‌که شما می‌توانید در بد‌ترین شرایط، بهترین فوکوس را از لحاظ دقت و سرعت داشته باشید. حتی در بد‌ترین شرایط آب‌وهوایی و سرشار از غبار و آلودگی و یا شرایط جوی نامناسب، شما خیالتان از اینکه دوربین شما بهترین و شارپ‌ترین تصویر را خواهد گرفت، راحت خواهد بود. این دوربین، براستی برای شرایط سفر ایده‌آل‌ است.

  نکته اصلی: امکان کنترل دوربین به صورت ریموت یک قابلیت بسیار مفید است و المپیوس این دوربین را به سادگی تمام به این ویژگی مجهز کرده‌ است. فقط کافی‌ است که شما نرم‌افزار مخصوص این بدنه را به‌ رایگان دانلود کنید و دوربین را در حالت وای‌فای قراردهید. اینک شما قادر خواهید بود که هر تصویری را که می‌گیرید همزمان در گوشی خود ببینید، و تمام تنظیمات دوربین را در گوشی خود انجام‌دهید. تنظیماتی چون نوردهی، فوکوس، تنظیم مد‌های عکاسی، و امکانات فیلمبرداری. شما با لمس صفحۀ گوشی خود می‌توانید نقطه‌ فوکوس را در دوربین انتخاب کرده و به سرعت فوکوس کنید و این قابلیت برای عکاسی که می‌خواهد ‌‌نهایت استفاده را از کنترل دوربین‌، توسط ریموت داشته باشد بسیار دوست‌داشتنی‌ است. در این زمینه، جیم ریچاردسون از عکاسان بنام نشنال جئوگرافی می‌گوید: «من دوربینم را روی سه‌پایه در بالا‌ترین ارتفاع، بالای سرم قرار می‌دهم و سپس به راحتی با گوشی خودم تصویر و تنظیمات دوربین را کنترل می‌کنم.»

  سنسور: سنسور ۲۰.۴ مگاپیکسلی micro ۴/۳، Live MOS
  ویژگی‌ها: عکاسی پیاپی ۶۰ فریم در ثانیه با شا‌تر الکترونیک، عکاسی پیاپی ۱۶ فریم در ثانیه با شا‌تر مکانیکی، مقاومت ویژه در برابر شرایط آب‌وهوایی، وای‌فای، لرزش‌گیر پنج‌محوره، فیلمبرداری ۴K.
۳-    سونی RX100V

  برای مسافران خواستار سبکی بیش‌ازحد.
  این بدنه پنجمین نسل از سری بدنه‌های RX سونی است. این دوربین کامپکت بسیار کوچک و سبک، بسیار بیشتر از آن‌ چیزی‌ است که به چشم می‌آید. سونی یک شاهکار الکترومکانیکی اوریگامی را خلق کرده‌ است. آن‌ها در این شاهکار کوچک خود یک صفحه نمایش متحرک که به بالا می‌چرخد با قابلیت سلف‌فوکوس، چشمی الکترونیک کشویی، فلاش سرخود کشویی، لنز فوق‌العاده ۷۰-۲۴ سریع و با کیفیت بسیار بالا، و قابلیت فوکوس بسیار سریع سوژه‌های در حال حرکت را با ظرافت تمام در یک بدنۀ مستحکم کوچک فشرده کرده‌اند. این بدنه قابلیت فیلم‌برداری اسلوموشن با سرعت خیره‌کننده ۹۶۰ فریم در ثانیه را داراست. اگر شما به یک بدنۀ کوچک و فشرده و بسیار توانمند نیازمندید، این دوربین برای شما ساخته‌ شده است.

  نکته اصلی: یکی از ویژگی‌های اصلی این دوربین این‌ است که شما می‌توانید عکس‌های خود را همزمان در فرمت RAW و JPEG عکاسی کنید. این به شما این امکان را می‌دهد که علاوه بر ثبت تصاویر با کیفیت بسیار بالا، آن‌ها را بتوانید بلافاصله از طریق اتصال وای‌فای به گوشی خود منتقل کرده و سپس در شبکه‌های مجازی منتشر کنید. وقتی شما در سفر هستید، این قابلیت بسیار مناسبی است که همزمان بتوانید عکس‌‎های خود را در شبکه‌های مجازی با دیگران به اشتراک بگذارید.

  سنسور: سنسور این دوربین ۲۰.۱ مگاپیکسل و در قطع یک اینچی است.
  ویژگی‌ها: وای‌فای، چشمی الکترونیکی کشویی، اتوفوکوس phase-detection، فیلم‌برداری ۴K، بدنه کامپکت سایز جیبی، ویدیوی سوپراسلوموشن، صفحه نمایش متحرک.

۴-    پاناسونیک LUMIX GH5

  برای مسافران علاقمند به فیلم‌برداری.
  این بدنه، یکی از جذاب‌ترین بدنه‌های سری GH پاناسونیک است که امکانات فیلم‌برداری بسیار پیشرفته‌ای را برای نیازهای فیلم‌برداران حرفه‌ای در خود جای‌داده‌است که قادر است با بهترین و حرفه‌ای‌ترین دوربین‌های فیلم‌برداری به رقابت بپردازد. به نظر می‌رسد که کل این دوربین برای فیلم‌برداری طراحی و تولید‌ شده‌ است. این دوربین مجهز به یک سیستم لرزش‌گیر دوگانه بدنه و سنسور است که قادر به ثبت تصاویر بسیار باکیفیت و شارپ بوده و بهترین گزینه برای کسانی‌ است که مایل‌ هستند از سفرهای خود فیلم‌برداری کنند و سفرنامه‌های تصویری یا فیلم‌های مستند سفری بسازند.

  نکته اصلی: برای تبدیل این دوربین به یک دوربین بسیار ایده‌آل برای فیلم‌برداری، این بدنه مجهز به یک ماونت هات‌شو است که با تهیه هات‌شوی ویژه XLR و نصب آن روی دوربین می‌توان یک میکروفون حرفه‌ای را به بالای بدنه متصل‌کرد و به کیفیت بالای ضبط صدا دست یافت.

  سنسور: ۲۰.۳۳ مگاپیکسل.
  ویژگی‌ها: مقاوم در برابر شرایط آب‌وهوایی، فرمت‌های فیلم‌برداری حرفه‌ای، وای‌فای، سیستم لرزش‌گیر دوگانه لنز و سنسور.

۵-    فوجی X100F

  برای مسافران علاقمند به عکاسی خیابانی.
  این دوربین چهارمین نسل از خط تولید این سری‌ دوربین‌های دوست‌داشتنی‌ است. این ارتقای جذاب امکانات ویژه‌ای را با خود به همراه آورده از جمله سنسور ۲۴ مگاپیکسلی X-Trans CMOS III که گل سرسبد سنسورهای فوجی‌ است. سیستم فوکوس ارتقاء یافته و بسیار سریع، استفاده از یک باتری بزرگ‌تر، دکمه‌های مکانیکی بیشتر روی بدنه و یک جوی‌استیک که در بدنه‌های ردهٔ پیشرفتهٔ فوجی مورد استفاده است از دیگر مزایای این دوربین است.

  نکته اصلی: این دوربین برای شرایطی طراحی شده‌ است که در حین حرکت و راه‌رفتن بتوانید به سرعت عکاسی کنید. اگر می‌خواهید هنگام عکاسی خود شناسایی نشوید و مخفیانه از سوژه‌های خود عکاسی کنید یا به سرعت در حین حرکت عکاسی کنید، شما می‌توانید امکانات جانبی این دوربین را تهیه‌کنید از جمله بند مچی که دوربین را به مچ خود بیاویزید و همچنین برای کسانی که دست‌های بزرگ‌تری دارند امکان نصب گریپ عمودی وجود دارد تا در دست بهتر قرار گیرد.

  سنسور: ۲۴.۳ مگاپیکسل X-Trans CMOS III w/ primary color filter.
  ویژگی‌ها: لنز ثابت فیکس، چشمی هایبریدی الکترواپتیکال مخصوص فوجی، وای‌فای، فوکوس هایبریدی، فیلتر ان‌دی تعبیه‌شده در خود دوربین، فیلم‌برداری HD، فیلترهای عکاسی مخصوص نگاتیوهای فوجی.

۶-    لایکا Q

 برای مسافران لاکچری.
  برای مسافرانی که دنبال بهترین کیفیت ساخت و بهترین تصویر در یک دوربین می‌گردند که ساخت آلمان باشد، و البته پول هنگفتی داشته‌باشند، این دوربین را توصیه می‌کنیم. این بدنه ترکیبی‌ است از طراحی و ساخت آلمانی و سنسور فول‌فریم. محصولات لایکا همواره دارای بالا‌ترین کیفیت و کارایی هستند.
  این دوربین بسیار ساده طراحی شده و کار با آن نیز بسیار راحت و ساده‌ است و در عین‌حال به عکاس اجازه می‌دهد که به سرعت و سهولت بر روی عکاسی خود و صرفا بر روی کادربندی و بیان احساسات خود تمرکز کند. بدنۀ مات و مشکی این دوربین از جنس آلیاژ منیزیوم ساخته‌شده و استحکام بسیار بالایی دارد. سنسوری که برای عکاسی با نور کم طراحی و ساخته‌شده، می‌تواند برای عکاسی شب و در نور تاریک، بهترین کیفیت تصویر را برای شما به ارمغان بیاورد. اگر با قیمت بسیار بالای این دوربین مشکلی ندارید، این دوربین یکی از گزینه‌های بسیار خوب برای عکاسی در سفر می‌تواند باشد.

  نکته‌اصلی: این بدنه فاقد یک گریپ برای قرارگیری انگشتان و جای شست‌بوده و بدنهٔ آن ساده و تخت‌ است. بنابراین پیشنهاد می‌شود که گریپ برای این دوربین تهیه‌کنید تا راحت‌تر دوربین را در دست بگیرید. پیشنهاد دیگر تهیهٔ جداگانه هودلنز و درپوش مخصوص است که باید جداگانه آن‌ها را تهیه‌کنید ولی برای عکاسی در سفر بسیار ضروری هستند.

  سنسور: ۲۴ مگاپیکسل فول‌فریم.
  ویژگی‌ها: فوکوس دستی فوق‌العاده، عکاسی ماکرو، لنز ثابت ۲۸ م. م با دیافراگم ۱.۷، منظره‌یاب الکترونیک، صفحه‌ نمایش سه‌ اینچی لمسی (البته ثابت).

۷-    المپیوس T G 5

  برای عکاسان عاشق غواصی و ماجراجویی.
  این دوربین ادامهٔ خط تولید این سری بدنه‌های المپیوس است و یک دوربین سطح مقدماتی‌ است برای کسانی که عاشق ماجراجویی و عکاسی در زیر آب و در شرایط سخت آب‌وهوایی هستند. اولین نکته‌ای که در این ارتقاء جدید دوربین نسبت به نسل قبلی دیده می‌شود کاهش مگاپیکسل سنسور از ۱۶ به ۱۲ مگاپیکسل است. این کاهش چگالی پیکسلی، در عوض باعث بزرگ‌تر شدن سطح پیکسل‌ها شده و در نتیجه در نور کم کیفیت تصویر بهبود یافته‌است. این بدنه ضدضربه و ضدآب است و تا عمق ۱۵ متری زیرآب قادر به عکاسی‌ است. همچنین تا دمای ۱۵- می‌تواند به خوبی کار کند.

  نکته‌ اصلی: داشتن صفحهٔ نمایشی ثابت و غیرلمسی، و عدم امکان نصب فلاش، از نقاط ضعف این دوربین به شمار می‌آیند. همچنین سنسور کوچک این دوربین، صرفا برای انتشار عکس در شبکه‌های مجازی و یا چاپ در ابعاد کوچک کاربرد دارد. اما علاقمندان می‌توانند عکس‌های خود را با وای‌فای داخلی این دوربین به سرعت در شبکه‌های مجازی منتشر کنند و با جی‌پی‌اس پیشرفتهٔ این دوربین، اطلاعات عکس خود را ثبت و به اشتراک بگذارند.

  سنسور: ۱۲ مگاپیکسل ۱/۲.۳ BSI CMOS
  ویژگی‌ها: وای‌فای، جی‌پی‌اس پیشرفته، حالت عکاسی سوپرماکرو، حالت عکاسی زیرآب، فیلم‌برداری فول‌اچ‌دی، عکاسی پیاپی ۲۰ فریم در ثانیه.

۸-    سونی a6500

  برای عکاسان عاشق اپلیکیشن‌‌ها.
  سری a6000 سونی تبدیل به خط تولیدی شده‌ است برای کسانی که عاشق فناوری هستند و دنبال یک دوربین جمع‌وجور می‌گردند. این سری دوربین‌های بدون آینه سونی با قطع سنسور APSC دارای امکانات بسیاری در یک بدنهٔ مستحکم و جمع‌وجور است. در a6500 شاهد امکانات بیشتری هستیم. از جمله لرزشگیر پنج‌محوره، فوکوس سریع‌تر، عکاسی پیاپی بیشتر، فیلم‌برداری اسلوموشن و فست‌موشن در حالت فول‌ اچ‌دی، فیلم‌برداری ۴K و ۴۲۵ نقطه فوکوس فازدیتکشن از امکانات این دوربین محبوب‌ است.

  نکته‌ اصلی: شما می‌توانید با دانلود اپلیکیشن PlayMemories سونی، به نرم‌افزارهای بی‌شمار سونی دسترسی کامل داشته‌باشید که علاوه بر اتصال گوشی خود به دوربین، همزمان قادر به کادربندی و دیدن تصویر گرفته‌شده باشید و کنترل کامل تنظیمات دوربین خود را توسط گوشی خود انجام دهید. باب کریست، از عکاسان نشنال جئوگرافی می‌گوید: «یکی از نرم‌افزارهای مورد علاقهٔ من اپلیکیشن Sky HDR است که امکان عکاسی در آسمان تاریک شب را با حداکثر کنتراست به شما می‌دهد چنانکه وقتی از این حالت عکاسی استفاده می‌کنید گویی از فیل‌تر اپتیکال و حالت عکاسی تایم‌لپس بهره برده‌اید.»

  سنسور: ۲۴.۲ مگاپیکسل سنسور APSC
  ویژگی‌ها: صفحه نمایش لمسی متحرک، وای‌فای، چشمی الکترونیک، لرزشگیر پنج‌محوره، ۴۲۵ نقطه فوکوس، فیلم‌برداری ۴K با S-LOG.

۹-    پاناسونیک GX8

  برای مسافرانی علاقمند به دوربینی بسیار انعطاف‌پذیر
  برای سال‌ها دوربین‌های سری GX پاناسونیک علاقمندان خود را داشته‌ است و سری جدید این دوربین نیز همین انتظارات را برآورده می‌کند. این دوربین با استایل رنج‌فایندر، امکان تعویض لنز و استفاده از لنزهای باکیفیت پاناسونیک در قطع میکروسه‌چهارم را دارد. پردازشگر ارتقاء یافته، و چشمی الکترونیک متحرک، که می‌تواند نود درجه بچرخد، امکان عکاسی به صورت عمودی از مناظر را برای شما مهیا می‌کند.

  نکته اصلی: این دوربین در یکی از پروژه‌ها توسط بخش دانش و اکتشاف نشنال جئوگرافی استفاده شده‌ است. این دوربین، توسط مهندس ارشد نشنال جئوگرافیک، مارک شپرد به یک اتومبیل نصب‌ شده و برای عکاسی نزدیک از شرایط زندگی شیر‌ها در حیات وحش به کار رفته‌ است.

  سنسور: ۲۰.۳ مگاپیکسل سنسور میکروسه‌چهارم.
  ویژگی‌ها: وای‌فای، چشمی الکترونیک متحرک، لرزشگیر پنج‌محوره، صفحه نمایش لمسی متحرک، ضدآب و ضدضربه.

۱۰-    فوجی X-T20

  برای مسافران آگاه و قدردان.
  سبک‌ترین دوربین بدون آینه فوجی با لنز قابل تعویض، با سنسور APSC و لنزهای ارزشمند که قیمت بسیار مناسبی هم دارد، می‌تواند گزینه بسیار مطلوبی برای عکاسانی باشد که به دنبال بهترین کیفیت تصویر و امکانات ارزشمند فوجی هستند. این دوربین علیرغم کوچک‌بودن بسیار خوش‌دست است حتی برای کسانی که دست‌های بزرگی دارند.

  نکته اصلی: مهم‌ترین خصلت این دوربین کوچکی و سبک‌بودن آن است. بنابراین اگر دنبال سبک‌ترین و جمع‌وجور‌ترین حالت در این دوربین هستید می‌توانید آن‌را با یک لنز ۲۳ م. م فوجی F ۲ به کار ببرید، که در این حالت گزینهٔ بسیار مطلوبی خواهد بود برای سبکی و جابجایی راحت.

  سنسور: ۲۴.۳ مگاپیکسل (APS-C) X-ترانس CMOS III.
  ویژگی‌ها: دایال‌های مکانیکی و کامل تنظیمات دوربین، وای‌فای، چشمی الکترونیک، فیلم‌برداری ۴K، فیلترهای مخصوص فوجی.
۱۱-    دوربین بونوس LIGHT L16

  دوربینی برای علاقمندان آینده‌نگر
  اجازه دهید این دوربین با طراحی انقلابی و نوآورانه، که همهٔ قالب‌های پیشین طراحی و ساخت دوربین را می‌شکند را نیز به این فهرست اضافه‌کنیم. L16 از شانزده سنسور و شانزده لنز تشکیل شده‌است تا یک تصویر واحد را خلق کند. بعد از فشار دادن شا‌تر، همه عکس‌ها همزمان گرفته می‌شوند و در الگوریتمی در یکدیگر تلفیق می‌شوند. هر یک از لنز‌های مورد استفاده در L۱۶ از دیافراگم f/۲.۴ بهره می‌برند و لنز‌ها در سه گروه ۳۵، ۷۰ و ۱۵۰ میلی‌متری تشکیل شده‌اند. این دوربین از وجود ۵ لنز ۳۵ میلی‌متری، ۵ لنز ۷۰ میلی‌متری و ۶ لنز ۱۵۰ میلی‌متری بهره می‌برد. لنز‌های مورد استفاده نیز ۱/۳.۲ اینچی بوده و رزولوشن هر یک ۱۳ مگاپیکسل است.

  نکته اصلی: نرم‌افزار این ۱۶ لنز و سنسور برپایه اندروید کار می‌کند و دارای وای فای است که امکان ارسال تصاویر به صورت همزمان از دوربین را برای شما فراهم می‌کند. تصویری که بدین شکل به دست می‌آید می‌تواند تا ۵۲ مگاپیکسل رزولوشن داشته‌ باشد. L16 البته در مراحل مقدماتی‌ است و می‌تواند بهتر شود. این دوربین می‌تواند گزینه‌ای ایده‌آل برای کسانی باشد که دنبال یک دوربین با فناوری جدید و نو هستند. البته L16 در مرحلهٔ پیش‌سفارش‌ است و تحویل آن یک‌سال به طول خواهد انجامید و برای دریافت آن باید کمی صبر پیشه کنید.

  سنسور: ۱۶ سنسور ۱۳ مگاپیکسلی.
  ویژگی‌ها: وای‌فای، تعیین عمق‌میدان بعد از عکاسی، امکان آپدیت نرم‌افزاری.

منبع نشنال جئوگرافیک

 

همواره در مواجهه با تصاویر مایلیم از درونشان پی به چیزهایی ببریم که در آنها دیده نمی‌شوند و سپس بی‌آنکه به نقشِ خودمان در این جریان توجهی داشته باشیم، عکاسان‌شان یا زمینه‌ای که نشان‌دهنده‌ی نواقص‌شان هستند را نقد می‌کنیم. هر چقدر هم که نقد، موثق و پذیرفتنی باشد می‌بایست صراحتاً موضع فکری‌اش را اعلام کند و به آن آگاه باشد؛ به عبارتی دیگر، سرچشمه‌ی نقد چیست و در این میان چه تصوراتی ملاک بوده؛ چه مواردی بدون تأمل درست پنداشته شده و چه پیش افکنده شده است. بدون در نظر گرفتن این عوامل، نقد عقیم خواهد بود.

   همه‌ی ما از نظام‌های اعتقادی‌مان، طیف گسترده‌ای از مواضع فکری و مجموعه‌ای از باورها یا به دیگر سخن از ایدئولوژی [۱] شخصی‌مان پیروی می‌کنیم. بدین سبب نگریستن عاری از نظر به عکس‌ها بسیار سخت است لذا از زاویه‌ی دیدِ ویژه‌ای به آنها می‌نگریم و این خود تعریفی از آدمیت است: ما عقایدی داریم.

   عکس‌ها خیلی کمتر از آنچه انتظار می‌رود را نمایان می‌سازند. آنها نشانه‌های جهان‌اند و حیله‌گر؛ زیراکه می‌پوشانند و مرز تعیین می‌کنند و در آنچه نشان می‌دهند صادق‌اند؛ با این حال امکان دارد با صداقت‌شان موافق یا مخالف باشیم (چیزی به عنوان حقیقت وجود ندارد مگر اینکه بخواهید به متافیزیک یا مذهب متوسل شویم).

   برخلاف نقاشی یا سایر فرم‌های هنری (اجازه دهید عجالتاً فرض کنیم که عکاسی یک فرم هنری است، البته گاهی اوقات و نه همیشه) عکس،‌ مقاصد عکاس را بیان نمی‌کند و در این دوران شکل و شمایلی دیگرگون یافته است (این روزها حتی عادت کرده‌ایم عکس‌هایی را در اپلیکشین‌هایِ عکاسی ببینیم که به شدت با فیلترها تحریف و ویرایش شده‌اند) نه رد قلم‌مویی در کار است و نه سطحی. در این زمان، بیشتر عکس‌ها همچون پرفورمنس در زمانی کوتاه آشکار می‌شوند و سپس به حافظه فرستاده می‌شوند. با این وجود برخلاف پرفورمنس، عکس‌های دیجیتال را می‌توان به راحتی از نو دید. در واقع این مسئله به علت ماهیت الکترومغناطیسی آنهاست.

   از این‌رو، عکس‌ها بر آن هستند تا زندگی و دیدن آن را همانندسازی کنند. چند روز پیش رفته بودم تماشای بازی بیس‌بال، امروز آن بازی و تمام حواشی‌اش برایم به چند خاطره تبدیل شده‌اند. از آن روز چند عکس در گوشیِ هوشمندم دارم که تجربه‌ی آن روز را برایم زنده می‌کند و تا حدودی آنچه دیده بودم را نشان می‌دهند با این تفاوت که چشم‌های من لنز واید ندارند. به‌واسطه‌ی این عکس‌ها و سایر تصاویر ذهنی‌ای که بی‌درنگ به آنها دسترسی دارم، می‌توانم امروزم را به آن روز پیوند بزنم. اما برخلاف آن عکس‌ها، تصاویر ذهنی‌ام به وضوح ماجرای در ترافیک ماندنم و یا گوش سپردنم به پسربچه‌ای ده ساله که تمام روز حرف می‌زد را مدام یادآوری می‌کنند.

   عکس‌های گوشی‌ام به دلیل اینکه همچون مرجعی دیداری عمل می‌کنند، تجربه‌ی رفتنم به بازی بیس‌بال را زنده نگه می‌دارند، با اینکه چندان بی‌عیب هم نیستند. به‌عنوان مثال، آن روز جایی نشسته بودم که فنس‌هایی روبری‌ام بود، آن فنس‌ها در صفحه نمایش گوشی‌ام به‌صورت یک الگوی بصری درهم و عجیب‌وغریب دیده می‌شوند اما تجربه‌ی تماشای بازی چیزی نیست که این عکس‌ها بتوانند نمایشگر آن باشند. این تجربه بر پایه‌ی آنچه که بدان معتقدم شکل می‌پذیرد.

   بنابراین اکنون به این عکس‌ها بر پایه‌ی باورهایم می‌نگرم. آن فضای وسیع و ژرف با هزاران تماشاگر و بازیکنانی که در لباس‌های بیس‌بال خیلی عجیب به نظر می‌رسیدند و مدام هم در تصاحب توپ بازنده بودند، همگی در نظرم به چیزی شدیداً متفاوت تغییر شکل داده‌اند؛ گونه‌ای اثرپذیری از فرهنگی بیگانه (چون که تقریباً بعد از هفده سال اقامتم در این کشور هنوز با برخی از فرهنگ‌ها و خلق‌وخوهایشان بیگانه‌ام). بدین جهت عکس‌های آن روز را علاوه بر دیدن موضوعاتشان، با یک ذهن ثبت‌کننده که از آنِ یک فرد خارجی است، مورد خوانش قرار می‌دهم؛ همان ایدئولوژی‌ای که در آغاز مطلب بدان اشاره کردم.

   بدون این ایدئولوژی مداخله‌گر نمی‌توانم به عکس‌های آن روز بنگرم. هیچکدام از ما قادر به انجام چنین کاری نیستیم. اما این نیاز، مشکل محسوب نمی‌گردد. در حقیقت، عکاسی کودک در آتلیه نوزاد در قیاس با سایر فرم‌های هنری (به یاد داشته باشید که پیش‌تر گفتم، تنها گاهی مواقع عکاسی هنر است) این امکان را برای مخاطبش فراهم می‌آورد که بتواند باورها، داوری‌ها، کلیشه‌های فکری و جانب‌داری‌هایش را محقق سازد. تصویر عکاسی نسبت به دیگر فرم‌ها، به نحوی آسان‌تر امکان تحقق چنین امری را میسر می‌سازد زیرا که شدیداً فریبنده است. این در حالی است که عکس به نظر واقع‌نما و راستگو به نظر می‌رسد و به جهان خارجی شبیه است. اما همیشه این‌طور نیست.

   گمان می‌کنم این جنبه‌ی عکاسی نه تنها فراموش شده‌ترین جنبه‌ی آن است که حتی ارزشمندترین آن نیز هست. سابق بر این در خصوص اینکه عکاسی اساساً کنشی اجتماعی است بحث کرده‌ام.‌ در دورانی که به سر می‌بریم، گرفتن یک عکس و اشتراک فوری آن، از خود عکس مهم‌تر است. هنوز قاطعانه به این وضعیت اعتقاد دارم و دلیلی است بر اهمیت عکاسی نزد عکاسان.

   عکاسی تا حدود زیادی به همین منوال برای بیننده نیز واجد اهمیت می‌گردد. در جریان عکاسی به منزله‌ی کنشی اجتماعی، امکان دسترسی به عکسی متعلق به فردی دیگر، که می‌خواسته آن را ببینیم، مهیا می‌گردد. در این فرایند با فردی دیگر ارتباط پیدا می‌کنیم اما بدون آن فیلترهای ذهنی‌ای که پیش‌تر درباره‌شان صحبت کردیم، نمی‌توانیم ارتباط بگیریم. لذا عکاسی به ما این امکان را می‌دهد که آن فیلترها را بیازماییم. در واقع، زمینه‌های بخصوص عکاسی باید وادارمان کنند تا آن فیلترهای ذهنی را بیازماییم زیرا که آن زمینه‌ها (و نه آنچه به تصویر درآمده یا چه کسی آن را گرفته و یا کجا به نمایش درآمده) به ما می‌گویند چه می‌توانیم بکنیم یا چه باید بکنیم.

   در جریان تماشای عکس یا به عبارتی روشن‌تر، موضوع عکس، تمام آنچه ضروری می‌نماید این است که بدانیم مشخصاً مشغولِ صحبت کردن در مورد چه هستیم. اگر موضوع بحث ما در عکس دیده نمی‌شود لازم است از خودمان بپرسیم که چگونه از نظر ما به عکس راه پیدا کرده است؟ چه عاملی سبب می‌شود چنین برداشتی از عکس داشته باشیم؟ چه معرفتی یا تصوراتی یا کلیشه‌ی فکری یا باوری سبب شده چیزی را در عکس مشاهده کنیم که عملاً در آن دیده نمی‌شود؟ و در نهایت باید از خودمان بپرسیم که این شیوه اندیشیدن به عکس‌ها، شامل چه نکاتی درباره‌ی خودِ ماست که این خود یک پرسش حیاتی است. اینکه چیزی را در تصویر می‌بینم که در آن نیست، به چه معناست؟

   توجه داشته باشید که چنین نگرشی به عکس الزاماً نافیِ سایر برداشت‌ها از آن نیست از این‌رو فی‌ذاته مسئله‌ی اصلی به شمار نمی‌رود. اما امکان دارد بر پایه‌ی چنین نگرشی برخی از قطعیت‌ها، انکار شده یا مورد شک و گمان قرار گیرند.

   مصداق‌های روشن زیادی وجود دارد که با اندیشه در آنها به آگاهیِ بیشتر در خصوص مسئله‌ی مزبور دست می‌یابیم: از توجه به این مصداق‌ها در می‌یابیم که چرا مفاهیم و افکار برونی (که ما به ازاءشان درون عکس نیستند) یاری‌دهنده‌ی ما در خوانش عکس هستند. درست است که عکاسی تبلیغاتی اساساً یک دروغ سترگ است اما این دروغ ساخته‌ی ماست که در اذهان جای می‌گیرد. اگر قلاب این دروغ به جان ما ننشیند، اثری نخواهد گذاشت.

    همین سازوکار تا حدودی در مورد عکس‌های خبری هم صدق می‌کند حتی به گونه‌ای عمیق‌تر. البته مطمئنم بسیاری از عکاسان خبری شدیداً با ادعایم به مبارزه بر خواهند خواست. به هر حال اگر به این وضعیت بنگرید که بخش اعظمی از فتوژورنالیسم، فرمولی و کلیشه‌ای است، دیگر هر مجادله‌ای در این‌باره بی‌فایده خواهد بود. عکس‌های خبری برای ما ساخته شده‌اند نه برای نمایش موضوعات‌شان؛ بدین منظور که مجبورمان سازند به مقوله‌هایی تعیین‌شده بیندیشیم یا از آنها دور شویم. چون برخی از ایدئولوژی‌ها به‌طور بالقوه در ذهن‌مان ریشه دوانده، به راحتی با نیت عکس‌های خبری همسو می‌شویم و در مسیری که برای‌مان تعیین کرده‌اند، قرار می‌گیریم. (به‌عنوان مثال، بخشی از ایدئولوژیِ جمعیِ غربی ما این است که در فضای عمومی با بدبختی یا مصیبت ابراز همدردی کنیم.)

   گمان می‌کنم در این دوره و زمانه‌ی حباب‌های فیلتری [۲]، بنا به تحلیل‌هایی که ارائه شد، لازم است به عکاسی عمیق‌تر نظر کنیم. به دنبال این نباشید که کدام ایدئولوژیِ همسو با تصاویر، بهترین گزینه برای جای‌گیری در حباب‌های فیلتری مطلوب‌تان است. هر چقدر هم که امکان درستی نظام‌های اعتقادی‌مان وجود داشته باشد، به دلیل اینکه در گذر زمان مورد تردید و پرسش قرار نگرفته‌اند، ضعیف و سست می‌شوند و اساساً پایدار هم نیستند. بسیاری از چیزهایی که در طی بیست سال گذشته شدیداً به آنها اعتقاد داشتم امروز تا حدی به آنها نگاهی متفاوت دارم یا به دیده‌ی اغماض به آنها می‌نگرم.

   می‌توانیم عکاسی را به گونه‌ای مورد بحث قرار دهیم که انگار هنوز خیلی از مباحث غالباً سطحی و ناقصی که توسط سوزان سانتاگ ارائه شد را درک نکرده و پشت سر نگذاشته‌ایم (مباحث او دقیقاً شبیه هر نقدی، مشق‌هایی در زمینه‌ی ایدئولوژی هستند). اما امروزه عکاسی به تنهایی تغییر و تحولات بسیاری به خود دیده است که لازم است تفکرات ما نیز درباره‌ی آن، تغییر کند.

   اگر در عکس‌ها ایدئولوژی وجود دارد دلیلش ما هستیم؛ آن ایدئولوژی را ما در عکس‌ها نشانده‌ایم. دیگری از این نظر نقش کم‌رنگ‌تری دارد.

منبع: cphmag.com

خیلی از مواقع تشخیص دادن رنگ واقعی در عکس کار مشکلی است (  رنگی که با چشم دیده
میشه با رنگی که عکس خام به ما میده متفاوته منظور از این تفاوت‌ها گرایش عکس به زردی,
ابی  یا … است )که این تشخیص رابطه مستقیم با  تنظیمات تعادل رنگ سفید (که WB یا white balance نامیده می‌شود ) دوربین شما دارد .

تنظیم صحیح white balance این مشکل را برطرف میکند . که به دو روش دستی و اتوماتیک
بر رویه دوربین قابل اعمال است .

کارت خاکستری (gray card ) صفحه ای است که شامل یک رنگ یا سه رنگ است (سفید
,خاکستری, مشکی یا هر کدام از انها به صورت تکی  )با تنظیم white balance بر رویه هر
یک از این کارت‌ها در محل عکاسی شما به طبیعی ترین بازتاب رنگ خواهید رسید که چگونگی
کار این کارت را  به طور کامل در ادامه مطلب توضیح خواهم داد .
 
استفاده کردن از این کارت‌ها به دو صورت کلی انجام می‌شود :
روش اول تنظیمات دوربین

در این روش شما نیاز  دارید که قبل از عکاسی white balance دوربین خود را در همان محیطی
که قرار است عکاسی انجام شود تنظیم کنید. white balance به نور محیط وا بسته است یعنی
شما باید در هر نور و محیطی white balance بخصوص ان محیط را تنظیم کنید .

فرض کنید در ساعاتی از روز شما قرار است که از گل‌هایی که به رنگ بنفش هستند عکاسی بارداری در آتلیه بارداری کنید.
شما نمی‌خواهید رنگ عکس زرد یا ابی یا بنفش باشد بلکه فقط رنگ طبیعی گل را  که به چشم
دیده می‌شود را  می‌خواهید .پس شما باید به یک تنظیمات white balance درست در آن
شدت نور و  محیط دست پیدا کنید .که با استفاده از کارت خاکستری (gray card) شما به تنظیمات مورد نظر خود خواهید رسید.

کارت را در همان محیط  و  زاویه ای که قرار است عکاسی کنید  بگذارید و از ان یک عکس بگیرید.کارت خاکستری در عکاسی Gray card چیست؟

 

به تنظیمات دوربین خود رفته در قسمت custom white balance  عکس گرفته شده از کارت را معرفی کنید (که بر اساس آن white balance  تنظیم شود )

 

کارت خاکستری در عکاسی Gray card چیست؟

 

حال تفاوت  custom white balance  را با auto white balance  را در عکس زیر مشاهده میکنید.

 
بیشتر بخوانید
آموزش مبانی عکاسی

فوکوس اتوماتیک-Autofocus
۴ اسفند, ۱۳۹۶ ,۲۱:۱۶
آموزش مبانی عکاسی

بررسی کادر مربع و انواع کادر مستطیل
۲۴ بهمن, ۱۳۹۶ ,۰۲:۵۳
آموزش مبانی عکاسی

عکاسی سینمایی
۲۲ بهمن, ۱۳۹۶ ,۰۲:۰۹
آموزش مبانی عکاسی

گرفتن یک عکس سیاه سفید در عصر دیجیتال
۲۲ بهمن, ۱۳۹۶ ,۰۱:۲۴

کارت خاکستری در عکاسی Gray card چیست؟

 
روش دوم تنظیمات بعد از عکاسی

 

در روش دوم این ترفند , شما نیاز به تنظیمات دوربین ندارید بلکه همان عکس اول از کارت خاکستری می‌تواند تنظیمات white balance تمام عکس‌های بعدی را  در همان محیط و با همان نور  در نرم افزار‌ها  فراهم کند .

به مثال زیر توجه کنید :

عکس اصلی به دلیل تنظیم نبودن white balance عکس کاملا متمایل به رنگ  ابی است  ولی با همان صفحه خاکستری , white balance مورد نظر انجام شده و تمام عکس به رنگ طبیعی خود مبدل شده .(این عکس رو با برنامه light room انجام دادم ولی هر برنامه دیگه ای هم از این خاصیت بر خورداره )

کارت خاکستری در عکاسی Gray card چیست؟
در عکاسی از محصولات یا اجناس یا مکانی که قرار است به مشتری با عکس ارئه شود واقعی بودن رنگ یکی از مهم ترین امتیازات  عکس خواهد بود

 ساخت کارت خاکستری

روش ساخت کارت خاکستری بسیار ساده است در رنگ سفید و مشکی که هیچ نکته ای نیست و فقط چاپ می‌شود ولی رنگ خاکستری نکته ایی دارد که شما

وارد برنامه مورد نظر خود شده (photoshop , paint یا هر برنامه ی دیگری) و باید خاکستری ۱۸% را تولید کنید به ان معنی که R و b و g را ۰ کنید و فقط B   (brightness 82%) را روی ۸۲ بگذارید تا رنگ مورد نظر انتخاب شود !

حالا کارت خاکستری شما اماده است !

موفق باشید !

منبع:

فوتوبست

سالیانه هزاران نفر با عکاسی و دوربین DSLR یا Mirror Less وارد دنیای عکاسی می‌شوند و به قصد رسیدن
به اوج موفقیت در این عرصه همه ی تلاش خودشان را می‌کنند! اما در انتها به هر دلیل ممکن است به این مقصد
نرسند و مشابه خیلی از کارهای نیمه تمام دیگه رهایش کنند.
مشکل اینجاست! فکر می‌کنند شخصی که به این درجه از کیفیت در عکس‌ها رسیده است حتما وضع مالی خوبی داشته
و بهترین دوربین و تجهیزات را تهیه کرده است.
اگر با شما صادقانه باشم حرفی بی راهی نیست! اما کاملا هم درست نیست.

من بعد از سال‌ها هنوز دوربین ۴۵۰D کنون دارم و لنز های من آنالوگ هست!
لنز‌های من ۱۳۵ فیکس زنیت و ۴۴ میلی متر هلیوس است. فراموش کردم که لنز ۱۸-۵۵ هم یار قدیمی‌من هست که
هنوزم هم همراه من است.

مسلما دوستانی که دوربین‌های حرفه ای تر و لنز‌های حرفه ای تری دارند کیفیت عکس‌هاشون از من بیشتر هست ولی آیا تمام ماجرا همین موضوع خلاصه می‌شود؟!
در ادامه بیشتر راجب این موضوع صحبت خواهیم کرد.

چگونه عکاسی را شروع کنیم - خرید دوربین

 
راز اصلی چیست ؟

این درد و دل خیلی از عکاسان هست که آنها می‌دانند نه دوربین و نه لنز به تنهایی هیچ گاه یک عکاس را عکاس نکرده
ولی چه قدر خوب می‌شود دوستانی که تازه وارد این حرفه یا علاقه مندی شدند از این راز بزرگ آگاهی پیدا کنند.

شما اگر عکاسی کودک در آتلیه کودک را شروع کردید محکوم هستید به موفقیت در عکاسی! شما باید موفق شوید و هیچ راهی جز این موضوع نخواهید داشت. پس از همین حالا ذهن خود را برای فرمول موفقیت در این عرصه آماده کنید.

شاید خیلی از عکاسان و اساتید در عکاسی به این نوع ادبیات و نوع گفتار من خرده بگیرند چون بر خلاف اصطلاحات شاید کمی‌سخت عکاسی که در ابتدای کار شما, جز گیجی چیزی برای شما به همراه نخواهد داشت, من سعی کرده ام به ساده ترین روش ممکن به شما بگویم از کجا باید عکاسی را شروع کنید و در این مسیر چه چیزهایی در سر راه شما خواهد بود.
پیش گفتار

برای ساده تر شدن و فهم بهتر در این مقاله از دو اسم و شخصیت خیالی استفاده کرده ام, برای فهم بهتر داستان بهتر هست راجب شخصیت‌های داستان اطلاعاتی داشته باشید تا در داستان من نکته ی مبهمی‌برایتان پیش نیاید!
تمامی‌نام‌هایی که در داستان استفاده شده کاملا اتفاقی بوده و هیچ شخصیت واقعی در داستان وجود ندارد! اما داستان و مکان‌ها و اتفاقات می‌تواند واقعی باشد.

شخصیت اول داستان نام خودم هست “شایان مرادی” که چیزی از عکاسی نمی‌دانم و فکر میکنم تمام عکاسان خوب یا پولدارن یا شانس دارن یا استعداد دارند! و من زیاد شخصیت اهل عملی ندارم و همه کس و همه چیز جز خودم و مقصر میدونم برای ناکامی‌ام در عکاسی جز خودم.

اما شخصیت دوم داستان “پویا ادیب” نام داره شاید این اسم براتون عجیب باشه اما برای اینکه این اسم راحت در ذهنتون باقی بماند از این نام استفاده کردم, این شخصیت عکاس با تجربه ای هست که سال‌هاست در حال عکاسی کردن است و در حال حاضر خیلی علاقه مند هست که تجربیاتی که بسیار گران به دست آورده را به کسانی که واقعا علاقه مند به عکاسی هستند بیاموزد.

    امیدوارم این آموزش‌هایی که به صورت داستان‌های کوچک بیان شده, بهتر در ذهن شما عزیزان باقی بماند. ضمنا این سری از آموزش‌ها به صورت ۱۰ مقاله در حال نگارش هست و امیدوارم قدم به قدم با هم پیش برویم تا بتوانیم مقدار کمی‌آگاهی به آگاهی اندکمان بیفزاییم. داخل تمام این داستان‌های کوچک محتوای ذهنی من نهان شده! سبک نگارش به روش رئال و خیلی ساده به تحریر درآمده!
    امیدوارم بتوانید به خوبی با داستان ارتباط برقرار کنید.
    پیروز و سربلند باشید – شایان مرادی

موفقیت

در یکی از روزهای پاییزی ماه مهر طبق معمول همیشه گوشیم در دستم هست و در گروه تلگرامی فتوبست در حال
دیدن عکس‌های دوستان و عزیزان بودم که ناگهان به خودم گفتم ای بابا این عاطفه هم دو روزه کلا دوربین خریده
عکس‌هایش از منم بهتر شد!
چرا بعد از این همه نقد عکس من هنور عکس‌هام مثل دیگران نمیشه!
این عکس را هرچی آب و تابش میدم رنگشو کم و زیاد میکنم نورشو کم و زیاد میکنم, اصلا فایده ندارد… من عکاس
نمیشم! اصولا منی که یک ساله عکاسی میکنم با کسی که یک ماهه شروع کرده باید تفاوت کنیم!
اما تفاوت ما محسوس نیست و گاهی اوقاتم سرعت پیشرفت اون فرد از من بیشتره, پشت سر هم بد و بی راه به
خودم میگفتم که “پویا” گفت شایان دقیقا مشکل چیه؟! چرا اینقدر از دست خودت ناراحتی!؟

گفتم راستش خیلی وقته عکاسی و شروع کردم ولی موضوعی که هست نه لنز من مثل اینا خفنه و نه دوربین آشغال
من به درد عکاسی میخوره! اصلا ببین کیفیت عکس‌هارو با کیفیت عکس‌های من! صورتم حسابی قرمز شده بود و
راستی راستی از زمین و زمان شاکی بودم!
“پویا” خیلی آرام دست روی شانه ی من گذاشت و گفت پاشو بریم خیابان ولی العصر یه کم عکاسی کنیم حالت
خوب شه! گفتم ای بابا الان میریم همه ی عکس‌های تو خوب میشه! عکس‌های من باید فرمت شه اینقدر افتضاحه!

چگونه عکاسی را شروع کنیم - خرید دوربین

 
بلاخره

در حال قدم زدن از پارک وی به سمت تجریش بودیم یادم نیست دقیقا کجا بودیم, فکر میکنم قبل از چراغ قرمز
پسیان! گرم صحبت بودیم هوای پاییزی و سردی که یهویی به سمت تهران هجوم آورده بود و ما اینقدر گرم صحبت
بودیم که من متوجه نشده بودم بینی ام بی حس شده از سرما!
به “پویا” گفتم واقعا یک بار صادقانه بگو این رمز موفقیت تو در عکاسی چی بوده؟!
-خندید!
گفتم واقعا برام جذابه بدونم…
– با صدایی که هنوز آثار خنده حس می‌شد بهم گفت داستان موفقیت تو هر کاری یک مسیر بی نهایت هست, هیچ
انتهایی نداره این مسیر! موفقیت مسیر هست راه هست و جاده است.

با کمی‌تعجب گفتم منظورت و متوجه نمیشم! یعنی تو آدم موفقی هستی؟! یا نیستی؟!
– من آدم موفقی هستم از دید تو و نه از دید خودم, من در یکی از این استراحتگاه‌های این جاده ایستادم و تو من را
در حال حاضر در این مکان داری میبینی و فکر میکنی فرد موفقی هستم اما واقعیت این است که از ابتدای راه با من
نبودی تا ببینی برای این استراحتگاهی که هیچی در عکاسی نیست چه سختی‌هایی کشیده ام.
لطفا بهم بگو خیلی وقته که دوست دارم بهم بگی از کجا شروع کردی… می‌دونی من عاشق دانستن شخصت افراد
موفق هستم!!

 

منبع:

فوتوبست

عکاسی لنداسکیپ یکی از ژانرهای پرطرفدار بعد از پرتره هستش که امروز قصد داریم نکاتی را بیاموزیم برای
بهتر شدن عکاسیمان در این ژانر!
مقدمه
قبل از اینکه نکات عکاسی لنداسکیپ – (Landscape) را شروع کنیم باید تفاوت آن را با عکاسی طبیعت
بدانیم٬ که البته خود عکاسی منظره نیر گاها با عکاسی شب – (Nightscape) و عکاسی شهر – (Cityscape)
اشتباه گرفته می‌شود!

عکاسی نوزاد و لنداسکیپ در آتلیه نوزاد به طور کلی ژانریست که ما برای مثال از تصویری که زیباست و کمتر در شهر دیده می‌شود
عکس برداری می‌کنیم که شاید در آن المان انسانی باشد اما محیط شهری خیلی در آن دخیل نیست!
نسبت به ثبتی که انجام می‌دهید حس داشته باشید!

یکی از مهم ترین نکات از نظر شخص بنده همین نکته هستش٬ داشتن حس!

در عکاسی پرتره به راحتی می‌توان به مدل گفت حسی را که می‌خواهید به بیننده منتقل کنید (برای مثال:حس ترس٬اضظراب٬شادی) برای شما اجرا کند اما در عکاسی لنداسکیپ اینطور نیست!

پس مهم است که شما قبل از اینکه بروید و شروع کنید به عکاسی٬ نسبت به این ژانر و ثبتی که انجام می‌دهید
حس داشته باشید که کار راحتی نیست اما اگر بتوانید با این ژانر ارتباط برقرار کنید بسیار از آن لذت خواهید برد!
یک لنز واید تهیه کنید!

برای عکاسی لنداسکیپ شما نیاز به یک لنز واید دارید که این لنز واید بهتراست بر دوربین‌های فول فریم
متصل شود تا دوربین‌های کراپ دار!

در دوبین‌های فول فریم برای مثال اگر شما لنز ۲۲-۱۰ را وصل کنید واقعا فوکال ۱۰ به شما خواهد داد ! اما
در دوربین‌های کراپدار مثلا اگر نیکون باشد ضریب ۱.۵ به شما خواهد داد که ۱۰ می‌شود ۱۵ و دوربین‌های
کنون ضریب ۱.۶ پس در واقع به شما فاصله کانونی ۱۶ را می‌دهد!

به طورکلی چون در عکاسی لنداسکیپ شما نیاز دارید که وسعت را ثبت کنید به همین دلیل ۱ و ۲ میلی
متر هم در عکس شما تاثیر دارد و می‌تواند عکس شما را حرفه ای تر کند!

البته شما به یک لنز تله ۲۰۰-۷۰ و یا ۷۰-۲۴ نیز ممکن است نیاز پیدا کنید!
لوکیشن خوب پیدا کنید!

عکاسی لنداسکیپ به افرادی نیاز دارد که ایرانگرد٬ طبیعت گرد و یا حتی اگر امکانش را دارند جهانگرد‌های
خوبی باشند! چرا که شما نیاز دارید که مناطق بکر را پیدا کنید!

جاهایی زیادی را می‌توانید پیداکنید حتی در همین تهران! برای مثال کوه‌های دارآباد٫ کاشونک و …

می‌توانید سمت دریاچه‌ها٫ برکه‌ها و یا دشت‌هایی بروید که فصل‌های خاصی دارند!

نکته مهم شناخت لوکیشن مدنظرتان و فصل خوبش است که باید به خاطر بسپارید.
ابزارهای جانبی تهیه کنید!
بیشتر بخوانید
عکاسی منظره

عکاسی سیلوئت - ضدنور چیست؟
۶ شهریور, ۱۳۹۶ ,۲۲:۱۳

بعدازاینکه شما دوربین و لنز را تهیه کردید نیاز به یکسری لوازم جانبی دارید.

پیشنهاد من این است که یک باتری گریپ تهیه کنید٫ ۱ یا ۲ باطری یدکی داشته باشید چرا که وقتی به
ارتفاع و هوا سرد بروید عمر باتری شما کم می‌شود پس نیاز به باتری اضافه دارید!

اگر به صحرا می‌روید نیاز به کاور مناسب دارید٬ اگر به سمت رودخانه‌ها می‌روید نیاز به کاور ضد آب
دارید که به دوربین شما آسیبی نرسد!

به طورکلی بر اساس لوکیشنی که می‌روید لوازم جانبی را باید تهیه کنید! اما تعدادی فیلتر هست که
لازمه ی کار شما هستش.

اولین فیلتر فیلتر پولاریزه می‌باشد:فیلتر پولاریزه انعکاس اضاف نور را خنثی می‌کند
(که برای عکاسی پرتره نیز استفاده می‌شود مثلا گرفتن رفلکت سوژه پشت شیشه کافی شاپ را فرض کنید)
و برای مثال زمانی که می‌خواهید تصویری از آسمان ثبت کنید این فیلتر رنگ آبی خاصی را برا شما ثبت می‌کند
که در این صورت کارتان در ریتاچ راحت تر است!

فیلتر بعدی که توصیه می‌کنم فیلتر Nd هستش٬فیلتر Nd یک جوری خنثی کننده هستش و مثل شیشه دودی
عمل می‌کند.

فیلتر ND

 

 
یک همراه داشته باشید!

به این قسمت خیلی تاکید دارم (خیلی افراد این نکته را بیان نمی‌کنند)زیرا ممکن شما زمانی به یک
لوکیشنی بروید که خطراتی داشته باشد!

ممکن است بخواهند از شما دزدی کنند و یا دوربینتان را بگیرند و یا حتی در لوکیشنی باشید که موجوداتی
به شما حمله کنند!

پس نیاز به همراه دارید و البته تجهیزات غیر عکاسی که درصورت لزوم از خودتان محافظت کنید!
ادیت

هنگام عکاسی حتما حتما فرمت عکاسی را روی RAW(خام) قرار دهید زیرا هنگام ادیت فکت کیفیت نخواهید
داشت و دستتان در ادیت باز است ! البته یه بدی هم دارد که آن حجم بالای عکس‌هاست٬بنابراین توصیه
می‌کنم رم ۱۶ یا ۳۲ داشته باشید و اگر رم ۴ یا ۸ دارید ۲تا داشته باشید که مجبور به پاک کردن عکس‌های
خود نشوید!

تجربه ی شخصی من در عکاسی لنداسکیپ این است که ۳۰ درصد دوربین و تجهیزات و عکاسی است و
۷۰ درصد ریتاچ لنداسکیپ است! من با دوربین ۴۵۰d و لنز ۵۵-۱۸ عکاسی کردم که ممکن است خیلی‌ها نتوانند
با این دوربین و لنز عکاسی کنند اما مهم ریتاچ بعد از آن است!

برنامه‌های مناسب ریتاچ: من شخصا با برنامه ی lightroom خیلی راحت هستم. البته می‌توانید ریتاچ را با
برنامه‌های دیگر مثل photoshop و یا camera raw انجام بدید.

در ریتاچ شما باید تمام ابزارهای خود را بشناسید تا بتوانید ریتاچ با حسی انجام دهید مثلا تفاوت شادو و
هایلایت را با بلک و وایت بدانید و …

یک نکته ای که اصلا بهش در ایران توجه نمی‌کنند زمانیست که ما به ریتاچ اختصاص می‌دهیم!

بعضی می‌گویند ما در ۱۰ دقیقه ریتاچ انجام می‌دهم و تمام٬ اما تفاوت‌هایی وجود دارد که با بیان یک مثال توضیح می‌دهم: فرض کنید که شما و یک فرد خارجی در یک لوکیشن قرار دارید و از یک زاویه وبا یک لنز و دوربین عکاسی می‌کنید٬ فرد خارجی ۵ساعت و یا حتی ۱ روز و یا بیشتر به ریتاچ عکس اختصاص می‌دهد و شما ۱ ساعت! مسلما عکس اون فرد خارجی حس و حال بهتری خواهد داشت و زیباتر خواهد بود!
سخن آخر:
لنداسکیپ ژانر دشواریست که لذت‌های خودش را دارد ! اگر شما وارد این ژانر می‌شود نیازمند داشتن حس هست و اگر این حس را داشته باشید همه از عکس‌های شما لذت خواهند برد!
همانطور که گفته شد ژانریست که لوازم و تجهیزات می‌تواند بسیار کار شما را بهترکند و نوع ریتاچ شما هم تاثیر شدیدی در بهتر شدن یا بدتر شدن عکس شما دارد!
مهم ترین عنصر در عکاسی لنداسکیپ دیدن عکس و یادگرفتن ریتاچ هستش.
هیچ موقع به خود مغرور نشوید زیرا غرورشما مساویست با تمام شدن عمرکاریتان در ژانر لنداسکیپ.
خیلی زمان‌ها باید خوش شانس باشید٬تجربه ی زیادی داشته باشید و البته صبر و حوصله زیاد برای ثبت تصویر خاص و استثنایی!

منبع:

فوتوبست

 دوربین دیجیتال (DSLR) خریده اید؟ در ادامه شما را با چگونگی کارکرد دوربین های دیجیتال و بخش های مهم آن ها آشنا می کنیم.
۱
تنظیمات دوربین
[camera-parts-2]
۲
حسگر تصویر
[image-sensors]

از ابتدای طلوع عکاسی، دوربین‌ها تصاویر را روی صفحات شیشه‌ای یا فیلم ثبت و نگهداری می‌کردند. امروزه دوربین‌های دیجیتال تصاویر را روی قطعه هوشمندی از تکنولوژی ذخیره می‌کنند – حسگر تصویر (image sensor). هر حسگر تصویر متشکل از میلیون‌ها دیود نوری حساس به نور است که روی یک شبکه قرار گرفته‌اند و هر دیود نوری بخش کوچکی از تصویر را به عنوان یک متغیر عددی مربوط به سطح روشنایی همان نقطه دریافت و ذخیره‌سازی می‌کند. حسگرهای تصویر چه از نوع CCD و چه از نوع CMOS باشند، از دوربین به دوربین متفاوت خواهند بود اما اساس کاری همه آنها مشابه است. هنگام خرید یک دوربین باید به اندازه سنسور توجه بیشتری کرد زیرا از عدد مگاپیکسل اهمیت بیشتری دارد. چرا که هرچقدر مگاپیکسل بالا باشد، پیکسل ها در یک سنسور کوچک قادر به ثبت نور زیادی نیستند، برای این است که می بینیم دوربین های موبایل قادر به گرفتن عکس هایی به خوبی دوربین های DSLR نیستند.
۳
لنزهای دوربین
[camera-lens]

لنز یک المان نوری است که از شیشه، پلاستیک با کیفیت بالا یا سرامیک ساخته می‌شود که نور را جذب و روی یک نقطه کانونی جمع می کند. اگر به دنبال سادگی استفاده هستید، از دوربین‌های ببین و بگیر (point-and-shoot) استفاده کنید که لنز های ثابت و غیر قابل تعویض دارند. اما اگر به کیفیت عکسی که می گیرید اهمیت می‌دهید، روی یک دوربین SLR دیجیتال (DSLR) سرمایه‌گذاری کنید و از لنزهای قابل تعویض و تغییر نیز بهره بجویید. لنزهای قابل تعویض برای شما امکان کنترل بیشتری روی عکس، فراهم می آورند و می‌توانید با استفاده از آنها خلاقیت بیشتری در مقایسه با دوربین‌های ببین و بگیر نشان دهید. در یک کلام دوربین‌های DSLR عکس‌های حرفه‌ای تری خواهند گرفت.
[DSLR_cross_section]

“لنز های قابل تعویض روی دوربین نصب می شوند (۱) . یک آینه مکانیکی که بالا و پایین می آید (۲) نور را از لنز با زاویه ۴۵ درجه ای به یک صفحه مات متمرکز کننده (۵) تابانده که این نور از یک عدسی متراکم کننده (۶) گذشته و به (۷) pentamirror می رسد که این قطعه، تصویر واژگون در اثر تابیده شدن در آینه را برای درست دیده شدن در چشمی نمایاب دوربین (۸) تصحیح می کند. برای گرفتن عکس، آینه در جهت نشان داده شده به بالا می پرد. صفحه شاتر مقابل سنسور(۳) باز شده و تصویر روی سنسور (۴) تابیده و ثبت می شود. بعد از آن شاتر بسته شده و آینه به زاویه ۴۵ درجه باز می گردد”
۴
حالات دوربین
[camera-modes]

دوربین‌های DSLR تنوعی از حالات مختلف عکاسی بارداری را در اختیار شما می‌گذارند که به کمک آنها در خصوص تصمیم‌گیری خودکار دوربین، دست شما بازتر خواهد بود. خوشبختانه این دوربین‌ها دارای حالات نیمه خودکار و دستی نیز هستند که تنظیمات بیشتر را برای کاربردهای فنی‌تر و خلاقانه‌تر در دستان عکاس قرار می‌دهند.در حالت PROGRAM دوربین اکسپوژر را تنظیم می‌کند اما خود عکاس می‌تواند تعادل رنگ سفید، ISO، فوکوس و نورسنجی را انجام دهد. دو حالت وجود دارند: ۱) عکاسی با اولویت شاتر (TV) که در آن عکاس سرعت شاتر را تنظیم می‌کند و دوربین اندازه دریچه دیافراگم (aperture) را مشخص می‌کند. این تنظیم دست عکاس را در چگونگی ثبت حرکت باز می گذارد. ۲) اولویت دریچه (AV) که عکاس در آن اندازه دریچه دیافراگم را دستی وارد می‌کند و دوربین سرعت شاتر را به صورت خودکار در نظر می‌گیرد. اولویت دریچه به عکاس اجازه کنترل عمق میدان (Depth of field) را در عکس می‌دهد.
۵
فلاش داخلی
[builtin-and-popup-flash]

فلاش داخلی در تمام دوربین‌های دیجیتال وجود دارد. محاسبه‌گر داخلی دوربین نیاز به فلاش را با اندازه‌گیری میزان اکسپوژر، فوکوس و سیستم زوم تعیین می‌کند. در دوربین‌های کامپکت (compact cameras) فلاش داخلی در یک همزمانی خوب با شاتر مورد استفاده قرار می‌گیرد اما دقت کافی در زمان روشن شدن فلاش و همچنین محاسبه دقیق در خصوص میزان نور آن، امر دشواری است. این مورد خود می‌تواند موجب گرفتن عکس‌های رنگ پریده نیز شود. دوربین‌های DSLR دارای فلاش‌های بازشونده (pop-up flash) هستند که برای توازن در استفاده می‌توانند به اشکال مختلف تنظیم شوند؛ علاوه بر این شدت نور آنها نیز با توجه به نور کل صحنه قابل تغییر می‌باشند. دوربین‌های DSLR امکان استفاده‌های خوش‌آیندتر و هنری‌تری از فلاش را به عکاس می‌دهند.
۶
نمایاب


اکثر دوربین‌های دیجیتال دارای دو سیستم برای نظاره کردن هستند – یک نمایاب اپتیکال و یک نمایاب الکترونیکی (نمایشگر ال سی دی). در حالی که هر دوی این صفحات به شما چیزی را نشان ‌می‌دهند که لنز در حال مشاهده آن است، اما نمایاب الکترونیکی می‌تواند چیزهای دیگری را نیز در خصوص طبیعت عکس دیجیتالتان به شما بگوید. یکی از جاهایی که نمایاب الکترونیکی کارآمدتر از نمایاب اپتیکال است، تعیین تعادل رنگ است. نمایاب الکترونیکی به شما نشان خواهد داد که در کدام نقاط تصویر دچار نور بیش از اندازه خواهد شد (و اگر مایل هستید می‌توانید آنها را جبران کنید). نکته با ارزش این است که این اطلاعات به صورت همزمان با تغییر محیط تغییر خواهند کرد. نمایاب اپتیکال شما را مستقیما در مقابل دنیای مکانیکی دوربین قرار می‌دهد و به شما حس بهتری از ترکیب عکس خواهد داد، چرا که شما از این طریق دقیقا همان چیزی را می‌بینید که لنز می‌بیند، نه یک تخمین الکترونیکی از آن را. آتلیه کودک

منبع:

لنزک

 

 عکاسی از کودکان در عین سختی جالب هم هست. بچه‌ها به سرعت بزرگ می‌شوند و طبیعی است که بخواهید رشد آنها را ثبت کنید؛ اولین روز مدرسه تا اولین بازی ورزشی. با کمی تفکر بیشتر می‌توانید عکس‌های معمولی خانوادگی را به چیزی خاص و با ارزش تبدیل کنید.
۱
فعالیتشان را نشان بده
[photographing-children-1]

رخداد‌ها و روزهای خاصی وجود خواهند داشت که شما به عنوان والدین دوست دارید جاودانه بمانند. اگر یک اتفاق گروهی باشد نیاز دارید که کودک خود را از درون جمعیت بیرون بکشید. اگر مقدور است از یک لنز تله فوتو با قابلیت زوم کردن، استفاده کنید. لنز را آماده نگه دارید تا زمانی که فرزند شما در مرکز کادر قرار بگیرد. پس زمینه را با انتخاب یک عمق میدان (DOF) کم از فوکوس خارج کنید. برای ثبت حرکات سریع او، دوربین را در حالت ورزشی قرار دهید و یک سری عکس بگیرید.
۲
معصومیتشان را به تصویر بکش
[photographing-children-2]

معصومیت یکی از ویژگی‌هایی است که با کودکی همراه است – چرا ثبتش نکنیم؟ بگذارید فرزندتان بازی کند یا راجب چیزی با او صحبت کنید که به فکر فرو رود. می‌توانید از او بپرسید به بامزه‌ترین جوکی که به ذهنش می‌رسد فکر کند یا بپرسید آیا رازی دارد یا خیر. عمق میدان را کم انتخاب کنید تا فوکوس را روی کودک قرار دهید و سرعت شاتر را مناسب با آن انتخاب کنید.
۳
بی ریا عکس بگیر
[photographing-children-3]

بچه‌ها مملو از احساسات و خلاقیت هستند. از چیز های روزمره عکس بگیرید اما به جای اینکه از او بخواهید ژست بگیرد، بگذارید راحت باشد و در شرایطی که به او خوش می‌گذرد و کارهای عادی انجام می‌دهد از او عکس بگیرید؛ مثلا بازی کردن در حمام پر از کف و حباب باعث شیطنت و خوش گذشتن به او می شود. اگر نور محیط خانه کم است، از فلاش استفاده کنید تا هم نور کم را جبران کنید و هم حرکات را بهتر ثبت کنید. دقت کنید اگر محیط شما پر از اشیای بازتاب دهنده نور و سفید باشد، نور فلاش به شکل دایره ای سفید رنگ روشن در پس زمینه عکس می افتد.
۴
در مراسم خاص عکس بگیرید
[photographing-children-4]

مراسم و تعطیلات خاص متعددی وجود دارند که فرصت مناسبی برای عکس گرفتن هستند و تکرار این عکس‌ها در هر سال رشد کودک شما را نشان خواهد داد. برای رخدادی مثل هالووین کودکان خود را لباس بپوشانید و از یک پس زمینه با مزه استفاده کنید– مثلا دیوار قرمز با یک تارعنکبوت مصنوعی. از فلاش و عمق میدان کم بهره بگیرید تا فوکوس روی چهره کودک باشد. آتلیه بارداری
۵
عکس گروهی بگیرید


همیشه روزهای خاصی وجود دارند که مایلید آن ها را ثبت کنید، مثل اولین سفر مدرسه‌ای یا اولین باری که می توانند با دوستانشان بیرون بروند. اگر با یک نوجوان سر و کار دارید، به سرعت دست به کار شوید و آنها را مجبور نکنید لبخند بزنند یا ژست غیر طبیعی بگیرند. گروه را دور هم جمع کنید و از فلاش برای تثبیت حرکات استفاده کنید. به همه بگویید که جمع شوند و لبخند بزندد و بیشتر از ۳ عکس نیز نگیرید، چرا که نوجوانان کم طاقت هستند!
۶
چه بزرگ شدی!
[photographing-children-6]

کودکان به سرعت بزرگ می‌شوند، پس مرتبا عکس گرفتن از آنها طبیعی است. اگر به قدری خوش شانس باشید که بتوانید سر کلاس درس او حاضر شوید تا چند عکس ساده بگیرید، این را با استفاده از لنزهای تله فوتو و زوم کردن از راه دور انجام دهید. زوم کنید و یک عمق میدان کم انتخاب کنید که سایر کودکان را تار کند (مثلا f/4 یا کمتر) و از زدن فلاش برای روشن نگه داشتن صورت نیز نترسید؛ به خصوص در کلاس‌های تاریک.
ت
تنظیمات پیشنهادی

اگر با حجم قابل قبولی از نور مواجه هستید سرعت شاتر را ۱/۱۲۵ انتخاب کنید تا بتوانید حرکات را ثبت کنید – اما اگر از سرعت کمتری استفاده کردید فلاش را فراموش نکنید. عمق میدان کم موجب نگه داشتن فرد مورد نظر شما در فوکوس می‌شود پس از عمق میدان f/5 یا کمتر استفاده کنید؛ البته به شرطی که شرایط نوری اجازه این کار را بدهد.
الف
ابزار پیشنهادی

از فلاش برای تثبیت حرکات استفاده کنید؛ یا فلاش دوربین یا یک فلاش جانبی قدرتمندتر. فلاش جانبی می‌تواند در زمانی که سوژه دور از شما است یا یک عکس گروهی از کودکان می‌گیرید مفید باشد. می‌توانید از متعلقات دیگر مثل soft-box نیز استفاده کنید که نور فلاش را از یک نور شدید به یک نور ملایم تبدیل کند. تک پایه (monopod) نیز برای مواقعی که می خواهید سریع عمل کنید و به اطراف جا به جا شوید، مفید است.
ج
جمع‌بندی

کودکان مملو از شادی و نشاط هستند و همین کار کردن با آن ها را لذت بخش می کند. با آنها دوست باشید و رفاقت ایجاد کنید و یک کودک را مجبور به گرفتن ژست خاص یا خندیدن نکنید؛ این کار آنها را خوشحال نخواهد کرد و این قضیه در چهره‌هایشان مشخص خواهد بود. این موارد را فراموش نکنید: زمینه، لباس هایشان، موی آنها و نمای کلی، باید شسته رفته باشد تا عکس با ارزشی تولید شود.

منبع:

لنزک

 

 عکاسی از گل‌ها به شدت محبوب است و یکی از بیشترین حالات عکاسی و رایج‌ترین نمونه‌های چاپ شده و فروخته شده‌ی عکس نیز به حساب می‌آید. گل ها به انسان روحیه می بخشند و به دلیل تنوع زیادشان، عکس‌هایی که می‌توانید از آنها بگیرید تنوع زیادی دارند و احساسات متفاوتی را برمی‌انگیزند. در ادامه به نکات عکس گرفتن از گل ها می پردازیم.
۱
برای جزئیات زوم کن

تا بیشترین حد ممکن زوم کنید که جزئیات فوق العاده خود را نشان دهند. تنها راه مناسب برای گرفتن یک کلوزآپ با کیفیت از گل شما، استفاده از لنزهای ماکرو (۵۰ میلیمتر تا ۲۰۰ میلیمتری) است. لنزهای ماکرو (macro lenses) جزئیاتی را که برای چشم غیر مسلح به راحتی قابل درک نیستند آشکار می‌سازند و یک نمای جدید و جذاب از سوژه را رو می‌کنند. در کلوزآپ گلبرگ‌ها و جوانه‌های یک گل، یا قطرات آب نشسته روی گلبرگ‌ها انگار از صفحه بیرون زده اند.
۲
تنها روی یک بخش فوکوس کن


پس از استفاده از لنز ماکرو، مهم است که از فوکوس کردن انتخابی، بهره بجویید. اگر همه چیز در عکس شارپ (واضح) باشد دیگر نقطه کانونی (تمرکز اصلی) وجود نخواهد داشت. بنابراین بهتر است که یک ناحیه را انتخاب کنید و فقط آن را شارپ نگه دارید. ایده‌آل این است که از ISO کم برای حفظ کیفیت و از سه پایه یا تک پایه به منظور حذف لرزش‌ها استفاده کنید – مات شدن در عکس های ماکرو، بسیار فاحش خواهد بود. عمق میدان (DOF) کمی انتخاب کنید؛ عموما بین f/2.8 تا f/8 انتخاب کنید تا نقاط دیگر عکس را به صورت ملایمی مات کنید.
۳
نورپردازی


وقتی در محیط بیرون عکس می گیرید، با همه گونه آب و هوایی مواجه خواهید شد. در روزهای روشن آفتابی، نیاز دارید نور شدید خورشید را متعادل کنید؛ از فلاش پرکننده (تکمیلی) برای روشن کردن سوژه (حذف سایه ها) و متعادل نگهداشتن پیش زمینه و پس زمینه استفاده کنید. از یک رفلکتور (بازتابنده) طلایی برای حرارت (گرمی عکس) و رفلکتور نقره‌ای یا رنگ روشن برای تنظیم نور زمینه عکس استفاده کنید. بازتابنده‌ها به صورت حفاظی در برابر باد نیز عمل خواهند کرد.
۴
زوایای مختلف را امتحان کن


اگر مایل به تهیه تصاویر جذابی هستید، به نحوه ترکیب سوژه‌ها در عکس نیز فکر کنید. قانون یک سوم (rule of thirds) که راجب به آن صحبت کرده ایم را به خاطر داشته باشید و طبق این قانون جای سوژه را در کادر تنظیم کنید. برای جذاب تر کردن نما کمی دوربین را کج کنید تا از حالت افقی بیرون بیاید. می توانید از خورشید به شکل خلاقانه‌ای استفاده کنید؛ دوربین را به سمت خورشید بگیرید تا شراره های آن نمایان شوند؛ مثل پرتوهای نور روی عکس فوق.
۵
ایده‌های پس زمینه


یک راه عالی برای شبیه کردن فضای داخل استودیو به محیط بیرون، استفاده از صفحات رنگی است (گاهی، می‌توانید به سادگی گل‌ها را به استودیو ببرید). صفحات رنگی را به آسانی می‌توان پیدا کرد و از یک فروشگاه عرضه محصولات هنری خرید. صفحات را پشت گل قرار دهید و برای بهتر نشان دادن گلبرگ ها یک رنگ متضاد به کار ببرید. از نور افکن استفاده کنید و پشت و میانه عکس را نشانه بگیرید تا یک هاله نور ملایم ایجاد شود همچنین پس زمینه از یک رنگی در آید.
۶
جزییات و الگو ها


فقط گلبرگ های یک گل مهم نیستند، بلکه برگ‌ها هم زیبا هستند. خلاق باشید و به دنبال جزئیات زیبا و الگوهای تکرار شونده بگردید. با استفاده از یک لنز ماکرو بهترین حالت بزرگنمایی را بدست آورید. می توانید از یک فلاش حلقه ای (ringlight flash) برای وضوح بیشتر عکس استفاده کنید، اما مراقب باشید که دوربین نلرزد و عکس تار نشود – این یک مشکل رایج در گرفتن عکس های کلوزآپ است. مقدار ISO را حدود ۵۰ تا ۱۰۰ انتخاب کنید که رنگ های روشن به درستی ثبت شوند.
ت
تنظیمات پیشنهادی

با عمق میدان (DOF) کم عکس بگیرید، اندازه دریچه دیافراگم را حدود f/4 قرار دهید تا گل واضح و شارپ اما پس زمینه مات باشد. اگر خارج از خانه و در نور روز عکس می‌گیرید، اکسپوژر (نوردهی) را یک پله کاهش دهید (-۱). به این طریق می‌توانید تمام جزییات شامل گل، برگ‌ها و ساقه را به عکس وارد کنید.
الف
ابزار پیشنهادی

ابزار مشخصی برای ساده‌تر کردن عکاسی کودک در آتلیه نوزاد از گل ها وجود دارد؛ یک لنز ماکرو با دریچه دیافراگم f/2.8 برای چنین کاری ایده‌آل است. چه در خانه باشید چه محیط بیرون در عکاسی کلوزآپ ریسک تار شدن عکس وجود دارد پس داشتن سه پایه یا تک پایه حتما توصیه می شود. با داشتن صفحه رنگی، هر کجا که باشید، یک پس زمینه استودیو فوری با شماست.
ج
جمع‌بندی

نکته جالب در خصوص گل‌ها این است که تقریبا می‌توان آنها را همه جا یافت! ممکن است چند نمونه آفتابگردان در باغچه خانه شما باشد، می‌توانید یک دسته گل را از فروشگاه محله خود خریداری کنید یا می‌توانید به پارک بروید و گل های فراوانی را در آنجا مشاهده کنید. لطفا عجله نکنید، چرا که گل‌ها فرار نمی‌کنند. این به شما کمک خواهد کرد که ترکیب عکس خود را به دقت مورد بازبینی قرار دهید.

منبع:

لنزک

 

 هندسه و تقارن مانند تکنیک های عکاسی بارداری به نظر نمی رسند، بلکه بیشتر شبیه چیزهایی هستند که از یک کتاب ریاضی یاد می گیرید. آنها ممکن است مربوط به ریاضی باشند، اما ابزارهای ترکیب بندی زیبا و قدرتمندی نیز هستند که می توانند تصاویر واقعا برجسته و منحصر به فردی ایجاد کنند. تقارن و هندسه دو تکنیک هستند که هر کدام به نوبه خود خوب عمل می کنند، شاید حتی بهتر از وقتی که با هم ترکیب شوند. در این مقاله کوتاه ما قصد داریم نگاهی به این دو ابزار ترکیب بندی قدرتمند بیاندازیم.
هندسه و تقارن چه هستند؟

بیایید با تقارن در عکاسی شروع کنیم. تقارن زمانی ایجاد می شود که بالا و پایین، چپ و راست یا طرفین قطرهای یک تصویر آینه یکدیگر باشند. تقارن طبق تعریف، مستلزم این است که شما خارج از «قانون یک سوم» فکر کنید. اگرچه تقارن در آتلیه بارداری طبیعت اتفاق می افتد، اما در دنیای ساخت بشر بیشتر مشهود است.
[تقارن و هندسه در عکاسی]

تقارن همه جا در اطراف ما در دنیای ساخت بشر وجود دارد. اثر Bill Morrow

هندسه علم اَشکال است. مربع، خطوط مثلث، و دایره همه عناصر هندسی هستند که می توانیم در عکاسی استفاده کنیم. ما می توانیم از اَشکال هندسی با لبه های سخت برای ایجاد تصاویر برجسته یا از اَشکال هندسی ظریف تر با «لبه های نرم» برای تعریف یا کمک به یک ترکیب بندی استفاده کنیم.

تقارن و هندسه هیچ کدام لازم نیست به شرایط فیزیکی محدود شوند. نور و سایه نیز می توانند حاوی اَشکال هندسی باشند و تقارن را نشان دهند.
یادگیری دیدن و استفاده از هندسه و تقارن

با تقارن شروع می کنیم. ترکیب بندی های متقارن عالی اغلب زمانی اتفاق می افتند که ما سوژه ای داشته باشیم که درست در مرکز دو شیء یکسان قرار داشته باشد. این سوژه ممکن است شخصی که از وسط پله ها بالا می رود یا حتی فقط نقطه انتهایی یک تونل مستقیم طولانی باشد.

اگر تقارن ما بر اساس اشیاء سمت چپ و راست کادر باشد، ترکیب بندی اغلب بهتر از کار درمی آید اگر سوژه را در یک سوم بالا یا پایین کادر قرار دهیم. این به عنوان یک موازنه عمل می کند، چون تقارن محض می تواند باعث شود که یک تصویر بسیار بی روح به نظر برسد.
[تقارن و هندسه در عکاسی]

تقارن با قانون یک سوم خوب جواب می دهد. اثر (Thomas Leuthard (2008-2017

تقارن طبیعی ممکن است بازتاب یک منظره زیبا در سکون یک دریاچه پر از آب عمیق باشد. باز هم اگرچه این ممکن است در نگاه اول عالی به نظر برسد، اما شما اغلب احساس می کنید که یک چیزی آنجا درست نیست. ما می توانیم با قرار دادن یک سوژه در جایی در یک سوم سمت راست یا چپ با تقارن محض مقابله کنیم. این سوژه ممکن است یک قایق پارویی یا حتی یک تخته سنگ جالب باشد، تا زمانی که در تصویر آینه ای ما تعادل وجود داشته باشد.

نور نقش بسیار مهمی در یک ترکیب بندی هندسی عالی ایفا می کند. اَشکال هندسی با لبه سخت توسط نوری که بر روی آنها می تابد و سایه هایی که نور ایجاد می کند، واضح تر می شوند. اغلب اوقات هندسه سخت با تکرار اَشکال یکسان مانند پنجره های یک ساختمان اداری مدرن یا کانتینرهای کنار هم در یک بندر ایجاد می شود.

این عکس ها از لحاظ بصری چشمگیر هستند، اما اغلب فاقد یک نقطه کانونی هستند که با آن نگاه را هدایت کنند. ما می توانیم با گشتن به دنبال المانی که تکرار را بشکند با آن مقابله کنیم، مانند شخصی که از یکی از پنجره های اداری به بیرون خم شده است. با قرار دادن آن شخص در یکی از یک سوم های کادر می توانیم یک تعادل بصری برای الگوهای تکرار ایجاد کنیم.
[تقارن و هندسه در عکاسی]

هندسه محدود به خطوط مستقیم نیست. اثر josef.stuefer

نوع دیگری از هندسه، هندسه نرم است. این نوع هندسه بیشتر در محیط های طبیعی اتفاق می افتد و جایی است که ما از اَشکال نه چندان مشخص و واضح مانند مثلث یا دایره به عنوان المان های ترکیب بندی برای عکس هایمان استفاده می کنیم. این المان می تواند منحنی طبیعی یک خط ساحلی که نگاه ما را به سمت سوژه جلب می کند یا یک چهره صخره ای مثلثی مورد استفاده برای کادربندی یک منظره با ابهت باشد.

پیدا کردن هندسه نرم در ابتدا می تواند دشوار باشد. علت آن این است که ذهن ما ناخودآگاه به دنبال اَشکال سخت و کاملا مشخص می گردد. با این حال، اگر با دقت به صحنه ها نگاه کنید، خیلی زود هندسه نرم را خواهید دید، مانند این صحنه که در آن خطوط هندسی نرم سایه ها نگاه ما را به سمت قایق هدایت می کنند.
[تقارن و هندسه در عکاسی]

هندسه نرم به شکل خطوط هدایتگر. اثر Jason Row Photography

اغلب هندسه و تقارن دست در دست یکدیگر عمل می کنند و هیچ مثالی برای آن واضح تر از خطوط هدایتگر نیست. خطوط هدایتگر یک شکل هندسی هستند که در بسیاری از موارد یک صحنه را به دو تصویر آینه ای مجزا تقسیم می کنند. با اضافه کردن یک سوژه به یک سوم بالای کادر، می توانیم یک تصویر بسیار برجسته و چشمگیر ایجاد کنیم.

تقارن و هندسه هر دو به نوبه خود ابزارهای ترکیب بندی بسیار قدرتمندی هستند. هر دو در طبیعت و در جهان ساخت بشر وجود دارند و زمانی که در یک عکس با هم ترکیب شوند، می توانند به تصاویر فوق العاده ای منجر شوند.

دفعه بعد که بیرون می روید، حتی اگر یک دوربین با خود به همراه نداشتید، نگاهی به جهان اطراف خود بیاندازید و به دنبال نمونه هایی از هر دو بگردید.

نویسنده: جیسون راو (Jason Row)

منبع:

لنزک

 

 مناظر می توانند جزء زیباترین و جذاب ترین عکس ها باشند، اگر به خوبی ثبت شوند. مشکل این است که عکاسی منظره آسان نیست و یک منظره بد تنها مانند یک عکس فوری معمولی به نظر می رسد و نه یک تصویر حرفه ای. تازه واردان عکاسی منظره اغلب از نتایج خود ناامید می شوند، شاید تا جایی که حتی از کار خود دست می کشند. با این حال، اشتباهات بسیار رایج و به راحتی قابل اصلاحی وجود دارند که عکاسان اغلب مرتکب می شوند. امروز می خواهیم نگاهی به پنج مورد از آنها بیاندازیم.
۱
خط افق کج

هیچ چیز به اندازه یک خط افق کج، نمی تواند یک منظره عالی بالقوه را به یک عکس فوری (ناشیانه) تبدیل کند. به راحتی ممکن است مرتکب این اشتباه شوید، به خصوص هنگام عکاسی نوزاد در آتلیه کودک از روی یک سه پایه. خم شدن بر روی منظره یاب با یک زاویه (به صورت کج) علت اصلی این مسئله است، اما راه حل آن ساده و موثر می باشد. تقریبا تمام دوربین های مدرن می توانند یک خط افق مجازی را هم بر روی LCD و هم اغلب در منظره یاب نشان دهند. این در واقع یک تراز کننده الکترونیکی است که زاویه دوربین را نسبت به خط افق نشان می دهد. این گزینه را معمولا می توانید در میان تنظیمات صفحه نمایش دوربین خود پیدا کنید و ابزار ارزشمندی است. اگر به دلیلی دوربین شما این تنظیمات را ندارد، یک تراز کننده عکاسی واقعی و ارزان قیمت برای خودتان بخرید. آنها تقریبا بدون خطا هستند.


خط افق کج هر منظره ای را خراب خواهد کرد. Jason Row Photography
2
آسمان بی روح

آسمان اغلب بخش جدایی ناپذیری از هر منظره عالی است. آسمان ترکیب بندی ما را مشخص می کند و به زمین یا دریای مقابل ما تعادل بصری می دهد. همچنین یکی از ساده ترین چیزهایی است که ممکن است در مورد آن اشتباه کنید. اشتباه اصلی، عکاسی از یک آسمان بدون ابر یا زیاد نوردهی کردن آسمان است به طوری که بی روح به نظر برسد.

آسمان ها وقتی که هیچ جذابیتی در آنها وجود ندارد، می توانند بی روح به نظر برسند. مثلا یک آسمان ابری صاف و کسل کننده، اما یک آسمان روشن بدون ابر یا با ابر کم نیز به همان اندازه می تواند بی روح باشد. هنگامی که ما این آسمان را با یک نوردهی اختصاصی برای پیش زمینه ترکیب می کنیم، اغلب یک آسمان بی روح و کسل کننده به دست می آوریم.

چند راه حل برای این مسئله وجود دارد. اولین راه حل این است که وقتی آب و هوا کمی جذابیت خوب به آسمان می دهد، عکس بگیریم. مثلا ابرهای پفی سفید در روز، ابرهای سیروس بلند در هنگام سحر یا غروب یا ابرهای طوفانی تاریک در هر زمان از روز. راه حل دوم که مکمل راه حل اول می باشد، استفاده از فیلترهای کاهنده نور تدریجی (ND grad) برای جلوگیری از نوردهی بیش از حد آسمان و اضافه کردن کمی جذابیت بیشتر به آن است.
[اشتباهات عکاسی منظره]

آسمان هیچ جذابیتی به این عکس نمی بخشد. اثر Jason Row Photography
3
نورپردازی تخت

در کنار یک آسمان بی روح، یک نورپردازی تخت کسل کننده نیز می تواند یک منظره خوب بالقوه را خراب کند. نمونه های معمول آن روزهای ابری و عکاسی در وسط روز می باشد. یک روز ابری مانند یک سافت باکس غول پیکر عمل می کند، که تمام سایه ها را از بین می برد. این به نوبه خود هر گونه جذابیت و عمقی را از صحنه حذف می کند.

عکاسی در وسط روز تاثیری برعکس با یک روز ابری دارد. نور شدید خورشید، سایه های خشن ایجاد می کند و هرگونه جزئیات را از نواحی سایه دار حذف می کند.

بهترین زمان ها برای عکاسی از مناظر در طول ساعات آبی و طلایی هستند که در آن نور ملایم است و سایه های با جزئیات و نرمی ایجاد می کند. اگر نمی توانید در این زمان ها عکاسی کنید، بهترین گزینه برای شما این است که از یک فیلتر پلاریزه برای روزهای آفتابی استفاده کنید یا برای روزهای ابری در ذهن خود به صورت سیاه و سفید عکس بگیرید.

لنزک: یک گزینه پیش رو در روز های ابری، عکاسی به صورت سیاه و سفید است
[اشتباهات عکاسی منظره]

هیچ پس پردازشی نمی تواند این نورپردازی تخت را نجات دهد. اثر Jason Row Photography
4
نداشتن عمق

یکی از المان های تعیین کننده یک منظره عالی شیوه ای است که نگاه شما را به داخل و اطراف تصویر هدایت می کند. این المان عمق نامیده می شود و اغلب چیزی است که تازه واردان هنگام عکاسی آن را فراموش می کنند. شاید یک منظره بیش از هر نوع عکس دیگری، تلاش می کند یک صحنه سه بُعدی را در یک تصویر ۲ بُعدی نمایش دهد.

ما می توانیم به شیوه های مختلف عمق به دست آوریم. یکی از متداول ترین آنها عکاسی در نور خوب است. ساعت طلایی که در بالا ذکر شد، سایه های جذاب زیبایی به شما می دهد که می توانید از آنها برای هدایت چشم در میان تصویر استفاده کنید. یک روش معمول دیگر استفاده از خطوط هدایتگر به عنوان یک ابزار ترکیبی است. در اینجا (خطوط هدایتگر) ما از المان های طبیعی در تصویر مانند یک جاده یا یک خط یا صخره ها برای جلب توجه بیننده به عکس و به سمت نقطه مورد نظر استفاده می کنیم.
[اشتباهات عکاسی منظره]

المان جذابی در پیش زمینه این عکس وجود ندارد. اثر Jason Row Photography
[اشتباهات عکاسی منظره]

تغییر موقعیت عمق بیشتری به تصویر بخشید. اثر Jason Row Photography
5
نداشتن هیچ نقطه جذابیتی

آخرین مورد که اهمیت آن هم کم نیست، داشتن یک نقطه جذابیت است. یک صحنه زیبا می تواند ما را فریب دهد که باور کنیم یک عکس عالی از آن خواهیم گرفت. هنگامی که ما به یک صحنه نگاه می کنیم، چشم های ما این مزیت را دارند که می توانند به تمام المان های مقابل و اطراف آن صحنه نگاه کنند. زمانی که ما آن صحنه را به یک تصویر تبدیل می کنیم، بینندگان ما این توانایی را از دست می دهند. آنها باید به نمایش دو بُعدی ما از آن صحنه نگاه کنند. به همین دلیل داشتن یک نقطه جذابیت، یا سوژه ای که در مرکز توجه باشد، برای یک عکس منظره خوب حیاتی است. این نقطه جذابیت می تواند یک کلبه کوچک در دوردست یا یک دسته علف خشک بزرگ در پیش زمینه باشد. هرچه که هست، باید چیزی باشد که چشم بیننده در سفر خود در میان تصویر بر روی آن متوقف شود. آن چیز باید جالب و با نورپردازی زیبا باشد، و چه بهتر که داستان عکس را هم بگوید.
[اشتباهات عکاسی منظره]

یک صحنه زیبا بدون هیچ نقطه جذابیتی. اثر Jason Row Photography

عکاسی منظره یک ژانر عکاسی فوق العاده است. چه چیزی می تواند بهتر از ایستادن در نور زیبا و عکاسی از یک صحنه خیره کننده باشد؟ با این حال، گاهی اوقات نتایج آنطور که انتظار می رود خوب از کار درنمی آیند. با بررسی پنج موردی که ما در اینجا ذکر کردیم، خواهید فهمید که چه چیزی کارساز است و چه چیزی نیست.

نویسنده: جیسون راو (Jason Row)

منبع:

لنزک